Yaþadýklarýmý yazdým sadece
ülkem için duyduðum kaygýlarý
bugünlere gelirken gözyaþlarýmý hangi topraklara
hangi çiçeklerin dibine býraktýðýmý
çocuklarý hiç koþulsuz sevdiðimi
onlara zerre fiske vurmayýp
yüreðimin orta yerine koyduðumu yazdým

Seksenli yýllardaki delikanlý zamanlarýmý
ülkemin kamplara bölündüðünü
vatan için deðil de
bir hiç uðruna ölündüðünü
ve güneþin yurdum üstünde ara sýra göründüðünü
beynimize zulümden
kalbimize hainlikten aðlar örüldüðünü
hesabýmýzýn kesilip
defterimizin dürülmeye ramak kaldýðýný yazdým

Aðladýðýmý yazdým aðladýðým zaman
kimseden çekinmeden
gözyaþlarýmý kimseden saklamadan
güldüðüm günler azsa da onlarý da yazdým

Yaþadýklarýmý yazdým sadece
ben de emeði olan insanlarý
bazen de gönülden sevdiklerimi aldým dizelerime
arada vatan hainlerini
alçaklýklarýný ve kahpeliklerini
bazen rol yapanlarýn uyduruk repliklerini

Bazýlarý sevgiyle karþýladý
ara ara üstüme saldýlar kinlerini

Bu vataný sevenleri ben de çok sevdim
ihanet edenlere durup durup sövdüm
adlarýný vermeyeyim siz çoðunu tanýyorsunuz zaten
hani dev þirketlerimizi yabancýlara peþkeþ çekenler
topraklarýmýzý parsel parsel satanlar
kürsülere çýkýp desteksiz atanlar
bazen süte su katanlar

Yiyip içtiklerimin hakkýný vermek
bir gül bahçesine girer gibi
gönlümü yurdumun üstüne salývermek
en son dileðim odur ki Tanrý’dan
son nefesime kadar bu topraklar üzerinde yaþayýp
bu topraklar üzerinde hür ölmek...