Kolektif yapýnýn hýzlanmasýyla doðanýn baskýsý arasýnda ters orantý vardý. Kolektif yapý hýzlandýkça türümüzün doðaya karþý baðýmsýzlýk oraný artýyordu. Türümüz, doðaya karþý gösterdiði dirençle baþat oluyordu. Türümüzün doðaya karþý olan baðýmlýlýðý tümden deðil ama giderek azalýyordu.

Artýk toplumsal kapasite nedenle zaten çevrede kýt bulunan bitki ve hayvan varlýðýnýn tükenme gerekçesi ile türümüz göçmeyecekti. Türümüz üreten toplum içinde dilediði kadarla gelecek içine doðru besin kaynaðýný üretip kullanýlabilir enerjisini hazýr edecekti.

Zenginlik kaynaklarý gibi olumlu geliþmeler birikmiþti. Zenginlik kaynaklarýnýn birikmesine dek üst yapý oluþmasý içinde birçok üstel yansýmalar vardý.

Bu üstel yansýmalar içinde beliren düþüncelerin birisi de kiþilerin toplumsal kapasite içindeki “kolektif sahiplik” üzerinde akýl yormasýydý.

Kolektif alan kiþilere kiþisi bencillikle beraber kolektif yararýn birlikte belirim vermesini öðretmiþti. Bu baðlamla kolektif akýl vaz geçilemeyecek bencilliðe göre biraz daha etkindi.

Kiþiler "kolektif sahipliðe" bakarak "kiþisi sahiplik" iþtahýyla kendilerindeki bencilliði genel yararýn da önüne geçecek þekilde uyandýrdýlar. Ve “mülkün sahibi” söylemiyle kolektif alan içinde oldular. Böylece kolektif alan içinde ilk seldeki gibi bencil oluþ içine geçecekti.

Bencillik bu kes yalýn bir iþleyiþ deðildi. Bencillik genel yararý gözeten kolektif alaný kullanýyordu. Akýl ilkin bencil davranýþlardan doðdu. Bencilliði de ihtiyaçlar hiyerarþisi belirliyordu. Bencillik izole alanlý vücudun yol haritasý olmakla korunum tutumuydu.

Özne bu ihtiyaçlar hiyerarþisi içinde seçme ayýklama tekrarlarý yapmakla da akýllanýyordu. Çevrenin yansýma belirmesi içinde ve içimizdeki ihtiyaçlarýn beliren yansýmasýnýn çevrede yaptýðý seçme ayýklama giriþmesi tekrarlarýndan akýl ve akýllanma doðuyordu.

Kolektif alan içindeki bencillik, kolektif aklý ve kolektif kapasiteyi kullanýyordu. Þöyle ki ilk sel bencil oluþun elinde kolektif kapasite, kolektif yapabilirlik, kolektif emek, kolektif akýl gibi kolektif oluþu ya da toplumsal gücü kullanma gibi bir alternatif yoktu.

Kiþisi sahiplik de kolektif sahiplik gibi yönetirdi. Kiþisi sahiplik demek üreten kolektif yapýnýn sahipleri olan ilahlar gibi irade sahibi olmaktý.

Kolektif sahiplik kolektif yarar adýna kolektif güdüleri kontrol ederdi. Kiþisi sahiplik mülk sahibi yararýna mülksüzlerin doyurulmamýþ kiþi bencil güdülerini kontrol ederdi. Yani kiþiyi köleleþtirirdi.

Kiþisel sahiplik, kolektif sahiplik gibi herkesin sahipliðini gözetmezdi. Bu nedenle kiþisel sahiplik kendisini ihsas ederken; milli piyango biletinin "size de çýkabilir" reklamý gibi "mülk sahibine teslim olma" üzerinde kiþilere "rýzk daðýtmayý vaat ediyordu".

Böylece kolektif akla deðil de kiþisi mülk sahibi olmanýn bencil iþtahýna yönelme özendirildi. Kamu kaynaklarýný daðýtan sahiplenme üzerindeki güçle mülkten çok az pay düþecek olanla mülkten pay düþmeyen nasipsizler kontrol edilecekti.

Kontrol edilen kolektif akýldan sapmakla kiþilerin ihtiyaçlarý olan bencillikleri ve bencil aklýydý. Mülk sahibi olma fikri kiþilerde, mülkü elinde tutma ve mülkünü koruma gibi kontrol edici kuþkucu güç zehirlenmesine yol açtý.

Böylece özel mülk sahibi olan kiþi; mülk sahibi olmanýn yeni bir etki alaný içinde, mülk sahibi olucu ve mülkü elinde tutacak olmanýn etki alaný cazibeleri nedeniyle zulme ve zalimliðe kapýlacaktý.

Bu nedenle o koþullarda baþka türlüsü olanaklý olmamakla kamu kaynaklarý üzerinde mülk sahibi olmayý kafasýnda kuranlar vardý.

Bu kabilden düþünsel boyut deðiþtiren El dediðimiz kimi hileci kiþiler, kiþisi sahipler olma üzerinde bencilce yansýtma yapmanýn soyut düþüncesine saplandýlar. Bencilliðe uygun hayaller, tasýmlar, tuzaklarla dolu akýl oyunlarý kurguladýlar.

Bu kurgular kolektif alan içinde özgeciliði geriletip, kolektif gücü kullanan kiþisi bencilliði hortlattý. Tarih bu kurnazca kurgulanmýþ olaylarý, köleci sahiplik mantýðý içinde "kurnaz Enki" tamlamasý içinde anlatýr.