Toplumsal olgular içinde en çok türküleri seviyorum...Türkülerimizi seviyorum daha doðrusu! Halkýn baðrýndan çýkan; topraðýndan taþýndan, otundan çiçeðinden, gülünden bülbülünden, kurdundan kuþundan, anasýndan kuzusundan, gamýndan tasasýndan, aþýðýndan sevdasýndan, neþesinden hüznünden dem vuran; aðlatýlarla, ninnilerle, manilerle, deðmelerle, bozlaklarla, uzun havalarla, renk renk seslerle kulaðýmý okþayan teranelerinde kendimi bulurum...

Hele yalnýzsam, mýrýl mýrýlým inanýn!..Bazen ‘kedi’ olduðumun ispatýný yaparým sanki bu mýrýldanýþlarda...Býyýklarýma gider ellerim; yok! Kuyruk ararým, olmasý gereken yerde; o da yok!J)Hastane kuyruðunu, vize kuyruðunu, maaþ kuyruðunu silerim aklýmdan: tam bir vatandaþ olurum...Cebim para dolu, gönlüm Atatürk!..Yüreðimde kalmamýþ karanlýk ve yarýn korkum...Ne iyi!..

Türkülere dalarým yeniden! Gülümserim, aðlarým, su akýtýrým yüreðime çeþitli ezgileri dile getirirken...Nice halk ozanlarýný düþünür; onlarý bir daha severim...Ne hoþ! Aþýk Veysel’in görmeyen gözleriyle gördüklerine þaþarým...Pir Sultan’ý yeniden yakarým gönlümde...Alevlerinin hiç bitmesini istemem çünkü...Dostluðunda ýsýnmak, ýþýmak adýna, birilerine inat olsun diye yaparým bu iþi(!) ”bin cefalar etsen almam üstüme, gayet þirin gelir dillerin dostum oy!.” diyen çaðrýsýnda yüreðimi geniþletirim...Serin bir rüzgar dolar içime, ferahlarým...

”ne aðlarsýn benim zülfü siyahým, bu da gelir, bu da geçer aðlama!..” türküsünde nasihat kokan Daimi’nin sesini duyar, sabrý sulara koyarým...Sevgilinin yüzü hilallenir hayalimde; O’nu ararým...Hasretin, yürekte yanan ateþine attýðý ömrünü görür gibi olurum Ferhat’ýn...Kendi Ferhat’ýmý bu ateþten kurtarmaya çalýþýrým!..Þirin gibi düðmelerim iliklenir oysa, çaresiz kalýrým!..Kat kat giysiler sýkar bedenimi; terler ama üþürüm!..Çölde miyim, yoksa kutupta mý belli deðil!..

Eðil üstüme!
Hem üfle,
Hem ýsla beni...

(Not:devam edecek)