Seninle sevgiyi arkadaşlık, dostlukla
destekleyerek yaşamak isterken,
gücümüz ne yazık ki
aşka dayanamadı mı sevgili ?
.
İnsanları seven, değer veren
kişilerdik biz seninle
bunun için biz, bizi seçmiştik,
birbirimizi sevmiştik....
Körü körüne ya da kaprislerle donalı
bir paylaşım istemedik..
Dostluktan, sevgiden güvenle güç alıp,
düşüncelerimizi, inançlarımızı paylaşmıştık.
Huylarımız tıpa tıp aynı değildi ,
farklıydı tabi ki...
Bu ayrım zaman içinde
bizim bizi tamamlamıza ,
duygularımızın akmasına neden oldu.
.
Sen zaman, zaman benim için eğitici,
yanlışlarımı, algılamalarımı düzelten olmuştun.
İlerde sorunlarımız olduğunda
tartışabilmeliyiz derdin.
Ben seni kıskanırken,
olmayacak senaryolar üretirken
nasıl da gülerdin,
sormadan cevaplardın her şeyi..
Bendim senin her şeyin , bendim yaşam güneşin...
Ben her çaresizliğimde arkamda seni bulacaktım.
Ya şimdi ?
Seninle söylemeden ,
ne düşündüğümüzü anlar duruma geldik sanırken
bu sessizlik neden ?
Konuşmamak, kırılmak, içine atmak niye ?
Sevenler arasında dayanışma,
özveriyle her güçlük aşılmalı,
her konu darılmadan, küsmeden ,
kırıcı söz söylemeden, karşılıklı hak vererek ,
üslubuyla tartışılmalı, kaçılmamalı,
acabaları yok etmeli demez miydin sen ?????
.
Biz birlikte emek verdik,
dostlukla, arkadaşlıkla, sevgimizle BİZi yarattık,
gücümüz aşka dayanmalı sevgili ....
.
Nesrin Göçmen
.
15/09/2003