-Ne kadar güzel yazılar yazıyorsunuz böyle Utku Bey.

-Biraz öyle yazarım Utku Bey. Yetenek ben ne yapim?

-Çokta mütevazisiniz Utku Bey.

-Evet öyleyimdir huyum kurusun.

-Biraz delirmişsiniz galiba Utku Bey.

-Nedenki Utku Bey?

-Kendi kendinize konuşuyorsunuz.

-Allah allah hiç farkına varamamışım Utku Bey. Evet biraz delilik var tabi.

-Size katılıyorum Utku Bey.

-Eee hayat nasıl, nasılsınız bugünlerde?

-Sağolun iyiyim, hamdolsun efenim. Ya siz?

-E söyledik ya Utku Bey.

-Eeee evet tamam...

-Biraz kafanız karışık gibi Utku Bey.

-Evet biraz öyle...

-Ne oldu ki?

-Sende biliyorsun. Şu kendi kendine konuşma meselesi.

-Haaa. Boşverin Utku Bey. Deli olmanız pekte önemli değil.

-Niye ki?

-Bu zamanda herkes deli, siz merak etmeyin tek değilsiniz.

-Evet haklısınız Utku Bey. Yine size katılıyorum.

-Utku Bey.

-Evet Utku Bey.

-Yoksa siz, bu içimdeki ses misiniz yoksa?

-Evet ben oyum Utku Bey.

-O zaman şimdi ben sizin her dediğinizi yapmalı mıyım?

-Gayet tabi Utku Bey.

-Tamam o zaman. Size öyleyse bişey sorabilir miyim Utku Bey?

-Tabi sorun efenim ne demek, her zaman.

-Bu ülkenin hali ne olacak?

-Berhudar olacak. Müteşerrik olacak.

-Peki ne alaka Utku Bey?

-Valla bilmiyorum. İçinizden öyle gelmiş olmalı Utku Bey.

-Doğrudur Utku Bey.

-Teşekkür ediyorum Utku Bey.

-Birdaha manyaklığınız tutarsa çağarın konuşalım.

-Tabi efenim pek tabi.

-Hoşçakal içimdeki ses.

-Sende hoşçakal içimdeki ses.

-Byeeee.

-Hadi be git artık.

-Tamam tamam...


Utku Koçak
06.05.2005