Þýp.. þýp.. þýp..

Nereden geldiðine þüphe duyduðu damla, burnundan boþluða doðru þuursuzca kendini býraktýðýnda, menzile ulaþmadan ikinci damla þuursuzluðun disiplininden ayrýlýyordu. Ayak baþparmaðýna çarptýktan sonra ebediyete doðru sürükleniyordu. Omzundan, sýrtýndan, bacaklarýndan sonsuzluða doðru kayýyordu damlalar. Onca yükseklikten düþtükten sonra, çaresizce sürü/yola katýlýp bir delikten bir berzaha intikal ediyorlardý. Hangi berzah.??? Ellerinin arasýna alýnýp duvara yaslanan baþa saplanmýþ bir çift göz/alem çýplak bedenin þahitliliðinde seyrediyordu damlalarý. Bekliyordu, damlalar arasýndan çýkacak ruhunu. Belki bir damla “içerisinde” geçip gidecekti,belki de bir damla “içerisinden”. Berrak, saf bir damlada. Nöbetçiler uyanýk olmalýydý, kýrpýlmamalýydý dahi. Belki de ensesinden sýrtýna doðru kayan bir damlada olacaktý. O zaman nasýl görecekti. ”his” þeklinde geçer olmasýndý sakýn. Saatlerdir bekliyordu suyun altýnda. Ama bedeninde yorgunluk yoktu. Acaba ruhu aðýr ve yorgun bir damla þeklinde mi gözükecekti. Evet öyle olmalýydý, kesin çok yorgun geçecekti , hem de “ak” bir damlada. Biran düþündü, ruhun(un) bu þekilde çýkacaðý da nerden çýkmýþtý. Bir yerlerde mi okudu acaba, arkadaþ sohbetlerinde mi geçmiþti, yoksa rüya mý görüyordu. Neyse neydi iþte. Madem buradaydý, bekleyecekti kutsal geçiþi. Günler, haftalar, asýrlar geçse de bekleyecekti. Koku.

“Ýnsanlýðýn tüm serüveni, milyonlarca, milyonlarca yýllýk aþamalar, bir delilik nöbetinin tek bir dakikasýnda yaþanabiliyor.” cümlesi geçti zihninden. Yýllar öncesinde, delilik ülkesinden üflenmiþti kulaðýna. Yoksa o dakikayý mý bekliyordu, saniyelerin el ele verip dakikayý çekmesini mi? Bir dakikaya teslim edilecek ömür,çaresiz yükseliþin erdemli hassasiyetiydi. Ýnkarýn sulandýrýlmýþ hali, idrakin süzgecine takýlmýþtý. Alçalmanýn, “o” bir dakikanýn sýrtýna basarak ipeksi yükseliþiydi. Koku.

Artýk ellerinin arasýnda baþý yoktu. Göðsüne doðru çekilmiþ bacaklarýnýn arasýna sýkýþ(týrýl)mýþtý. ”Ana” rahme doðru b(s)üzülüyordu,b(s)üzülüyordu,b(s)üzülüyordu. Yana doðru kaymýþ baþa saplý gözler tavana sürüklendi, yarý aydýnlýkta “ak” bir damla gördü, tavanda hareketsizce yatan. Ak mýydý acaba. Bir an gözlerini kýrptý. Kara bir aydýnlýða bürünmüþ tavana güçsüz bakýþlarýný doðrultmaya çalýþtý, damlayý göremiyordu.(Bir belgeselden dimaða yapýþmýþ enstantane geçti bir yerlerden, aðýr yaralý bir ceylanýn derin boþluða doðru boþ bakýþlarý) bir gayret, son gayret, nafile . Kapkara bir tavan. Damlalar menzilsiz ulaþýyordu berzaha. Son damla “göz” e gelmiþti. Koku

þýp.. þýp.. þýp..