Soru mu şimdi bu.Nerede olacak sol tarafımda bekler durur beni.
Evet biliyorum orada durup sessizce attığını..Ama adı kalp olanın içi başka biliyorsunuz. Kalp deyince bambaşka anlamlar yüklüyoruz üstüne bildik bileli. Sadece usulca atıp duran bir organ değil,aslında yaşam kaynağı hem manen hem somut olarak. Acıtıyor arada,soğuyor,ısınıyor.. Bazıları için tek yol haritası kalbinden geçerken bazıları için hiç yok bile denebiliyor. İnsanın en çok incinmeye müsait, nazik yönü galiba kalp.Karşınızdakinin kolunu kırabilirsiniz zaman olur yarası iyileşir ama bir kelimeyle kırdığınız kalbini bir ömür tamir edemeyebilirsiniz.
Anlaşılan hassas mevzular bu mevzular.Nereden esti derseniz eğer zaten her gün birlikteyiz diye cevap vermem gerekir. Birlikteyiz ama her an varlığını hatırlıyor muyuz ? Ses çıkarmayıp sakin durduğu sürece unutup gidiyoruz ne halde olduğunu. O halde bir soralım bakalım sevgili kalbim nasılsın diye?? En son ne için çarptın ölesiye?

Nerede bıraktınız onu en son?Sorun bir memnun mu yerinden.İyi bakılıyor mu yeterince özen görüyor mu? İlk gençlik çağlarında neredeyse elimizde gezdiririz birisi çıksa da versek diye,gençlik tabi kıymet bilmiyor. Zaman geçtikçe ,yaralar, çizikler arttıkça aklımız başımıza gelir ve biraz daha kadifelere sararız.Korkarız göstermekten,yükselir duvarlarımız.Bu sefer yalnız kalmak istediğini düşünürler. Tek korkumuz geri alamamaktır oysa ki. Verilen geri alınmıyor geri gelse de aynı kalmıyor hiçbir şey. Bir gün tamam dersiniz verirsiniz birine. Geri almamacasına güvenirsiniz.Zaman geçer, atışları yavaşlar bazen.Unutursunuz eski günleri.Gün geçtikçe şekil alırsınız,yepyeni izleriniz,çizgileriniz olur üzerinde. Eskidikçe daha mı değerlenir dersiniz, o zaman kıymet bilen bir eksper bulmak gerekir .
Oysa şimdi daha olgundur, güçlüdür.Herkes için atmaz,seçicidir artık. Yepyeni sevgiler tatmıştır,evlat,torun,dostlar,kuşlar vardır belki de.. Kendini de sevmeyi öğrenmiştir.
Yaş ilerledikçe kıymeti anlaşılır,daha özenilir,gıdasına dikkat edilir. Ama sıcaklarda sıkışıp tekleyince doktora gösterdiğiniz gibi kendisini de yoklamalısınız arada...

Yeterli üretiyor mu acaba sevgisinden,belli ediyor mu çevresine? Yoksa hala tek mi kalmayı seviyor zannediyorlar sizi. Korkmayın sorun. Eskiden ne istiyordun şimdi geldiğin yerden memnun musun diye. Çünkü sevmek uğruna onu emanet etmişizdir hep birilerine..
Hatırladınız mı kimde kaldığını en son, ya da ne için ölesiye çarptığını?
Hatırlamıyor musunuz? O halde siz de onlardansınız. Kalp yerine mikroçipler taşıyıp sadece başkalarının nabzından faydalananlardan. Aşk,sevgi,çarpıntı geçmez mi hiç damarlarınızdan.En kötüsü sizinki be azizim. Hani bazıları emanete bırakmış, bazılarınınki çalınmış ama sizinkisi sizde kalmış.

O halde bir şiir size sevgili Ece Ayhan dan

Üç gencin kalbi

Bir gemici tanırım
Kalbini bir limanda bırakmış
Ya kaybolursa?
Ağlar çocukluğundaki gibi
Kalbini almaya gidecek hâlâ


Bir oğlan tanırım
Derin yeşil gözlü
Gönlü güney denizlerinin dibi
Kalbi ise yerinde
Birine vermeye gidecek
Bir gemi arar durur
Bulutlardan.


Bir şair tanırım
Onunki içler acısı
Kalbini asla vermemiş
Çalmışlar
Kalbi eski bir efsanede saklı.

peki sizinkisi nerede?