YİTİK BİR KENTE ÖZLEM

…bir uçurtmanın kuyruğunda bıraktım çocukluğumu…hafızamda silüetleri kalmış yitik bir kentin akşam üstü grisiyle karışık mavisinde asılı halen…en uzak kentte…erken gün doğan ve erken batan…baharlara geç kalan… yazlara doyamayanların kentinde…göz açıp kapadı en güzel mevsimlerin geç kalmış
randevularına koşuşturduğu kentte…
…daha çocuktum…çocuk olmaktan sıyırırken
beynimi…vazgeçtiğimde…
…kızağımı…patenimi ve topumu bıraktım ve mahzun bir kardan adam duruyor bir yerlerinde o kentin…kendi ellerimle yaptığım…ve birkaç kartopu…erimemişler halen hissediyorum…
…ayaz gecelerimi bıraktım…camlarında buz çiçeklerini seyrettiğim yorgun ahşap pencerelerde… buz tuttularını ellerimin ve dondularını kulaklarımın…soğuktan birleşemeyen dudaklarımı…mosmor…hiç olmadı olan eldivenlerimi… atkımı ve şapkamı bıraktım hayallerimdeki rengarenk…ve lacivert bir kazak omuzları beyaz örgülü…
…kar bıraktım lapa lapa… ve soğuk bir pamuk tarlası…haldan bilmez…amansız… insafsız…babamın bıyıklarındaki buz sarktılarını bıraktım…zemheri gecelerimi bıraktım yedi başlı ejderha ve devlerin ve hazreti ali’lerin …kerem-aslı…ferhat-şirin…leyla
–mecnun…mem-û-zin’lerin ve sonu hep uçurum diplerinde iki mezar ve ortasında bir kara çalı üzerinde kızıl güller açmış mezarlarla biten masallarını bıraktım…meddahlara nisbet…ağzından bal aktılar gibi anlattığı amcamın
…billur gibi bir su bıraktım kentin ortasında çağıl çağıl çağıldayan…bentlerinde çamaşırların yıkandığı… yeni gelinlerin al kanlı ak çarşaflarının vaftiz edildiği suları…değirmen oluklarında attığım oltamı ve oltamın ucunda oynaşan ölüm sevişgeni balıkları…
…çekirgeleri bıraktım peşinde koşturduğum…
…dizlerimdeki mor benekleri bıraktım yere düştülerimden kalan…
…kafamdaki kırıkları al kanımla süslediğim…haylazlığımdan…
…bıraktım da…bıraktım…
…bir gül’dü buna sebep… bir gülün gülüşü… yüreğimde fırtınalar koparmıştı başımda esen kavak yeli…
(…bir de içerimeateş salan devrimci dürtü …kavga…fikrimde açan bela çiçeğim…)
…gül’üm hiç olmadı aslında… uzak hayallerde seviştiğim sevgili… yanık ağacımın hasret tadındaki
meyvesi…acı…
…gül’üm solmadı da benim…içimde açan her dem… yedi veren… kan kırmızı…deli…
(…aşk mıdır.??..
…neden bileklerimi kaşındıran intihar…??..bu hüzün neden..??
…gül’üm kim..??.. kim sevgilim..??..
…kimseler satmaz ki bu hayalleri … ben kimden aldım..???..
…aşk zamanımı geldiyoksa…
…erken mi geldim??..
…yoksa sen mi geç kaldın..??..
…yaşanılan yaşanılacakmış demek ki kurtuluşumuz imkansız...)
…sen boş ver…taşlar sektir denizlerimde…yıldızlar kayarken tut dileğini…sardunyalara su ver…toprak koksun buram buram…bahar koksun… bilirsin her
zaman gelmez bahar…baharını diri tut…
…hani der ya ozan;
NASIL OLSA YİNE BİR GÜN
DÖNERİZ O YOLLARDAN GERİ…

SENİN BİR ELİNDE
MENDİL… ÖTEKİNDE KUŞ SESLERİ….

...ben çocukluğumdan vazgeçmiştim seni sevdiğimde...
...ve gittiğinde... o uzak kentten...
...gülüm sendin kimbilir yıllar sonrasına ertelenmiş sevgilim...
...içerinde saklabaharı...
...içerinde bir bahar...demli bir çay tadında...
...ben yorgun döneceğim...
asivemavi/Feridun