Çok sakallı bir gençliğin kıl dönümünde düğümlenir hayatım
Yirmi üç eylüldür cuma, ikibinbeş yılında;
Günler ve gecelerin eşitlendiği zamandır
Kimseler pek bilmezler...

Artık susuşların arasından seçiyorum sözleri
Bilmiyorlar
Ne acıdır beyhude giden özveri...

Şimdi susmak savaş demekken üstelik
Ve hoş bir düş değilken melankoli..

Çok sakallı bir dedenin ölümünde soğuverir hayat
Bir Cuma salasına yetiştirilir milad...
Yepyeni bir hayatın ilk anlarıdır
Ve fakat
Torunlar farkında değildirler....

Artık gülüşlerin arasından geçiyorken sevinç
Gülüşsüz, mağrur bir güvercinim, muzdarip...

Şimdi susmak figan demekken üstelik
Kirli hisler kol gezer kanallarında kolerasız kentlerin...

Çok sakallı bıyıklı bir berber çırağı gibi,
Sorumsuz yaşar gibi sorunları,
Ayyaşça bir hayatın kahramanıyken
Dize geliyor kelam, ne yazık...

Artık cepte duramıyor kelimeler
Yok yapacak bir şey...

Şimdi susmak cevap demekken üstelik
Üstelik cevap demekken şimdi susmak
Susmak şimdi üstelik cevap demekken
Cevap üstelik susmak demekken şimdi................

Sakallı bir hülya demek şimdi hayat
Yok yapacak bir şey,
Bir neden yok ya da yapmaya
Ya da yapacak bir şey yok....
Yok....
Yok....

Yok?