Bizi biz yapan, diğer insanlardan ayıran bazı özelliklerimiz vardır. İnsanlar çeşit çeşit. Kimi neşeli ve konuşkandır. Kimi ağırbaşlı, hani şimdi böylelerine cool diyorlar. Kimi çekingen ve utangaçtır, Kimi ise heyecanlı ve atak. Bazı insanlar son derece sakin ve uysal iken bazı insanlar da her an patlamaya hazır bomba gibi dolaşır ortalıkta. Kimi çok konuşur, kimi iyi bir dinleyicidir. Kimi sanatkar ruhludur, kimi spora meraklı. Bazısı klasik müzik dinler, bazısı et yemez…

Sözün özü; Herbiri ayrı bir özellik taşır insanoğlunun. Birini Tarif ederken; Duygusal, Hayalperest, Maceraperest, Cömert, Tutumlu, Sosyal, Mantıklı, Özverili, Bencil gibi ifadeler kullanırız.

İşin en zor yanı da insanın kendini tarif etmesidir. Hani bazen öyle bir durumda kalır insan.
Bir topluluk karşısında kendini tanıtmak zorunda kalır. Genelde şöyle başlanır söze ‘’ Adım şu, falan yer doğumluyum. Şu yaştayım. Evliyim veya bekarım’’ der… Gerisi gelmez..

Bu kadarcık söz, tanıtmaya yeter mi insanı? Öyle çok özellik, zevk, alışkanlık, hayat görüşü ve renk varken insanın aklına, kendini tanıtacağı birkaç kelime bile gelmez..

Ben insanları renklere benzetirim. Kırmızı, Beyaz, Mavi, Yeşil, Sarı, Turuncu, Gri, Kahverengi, gibi renkler vardır ya hani?.. İşte insanlar da öyle renk renktir bana gore.

Kırmızı bana heyecanlı, çoşkulu, maceraperest, gözüpek insanları çağrıştırır. Kafasına koyduğunu yapan, biraz asi ruhlu. Yaptığı herşeyi tutkuyla, aşkla yapan insanlar; Kırmızıdır bana gore. Neşesi , öfkesi yoğun, Arzuları, istekleri sınırsızdır böyle insanların. Dolu dizgin aşık olup, sevdiğinin ayaklarını yerden keserler. Vefada, cefada, sefada yani herşeyde alev alevdirler. Kızgınlık ve nefretleri ise ‘’ Allah göstermesin’’ Denen türdendir. Ateşin rengi olan Kırmızı, işte böyle coşkulu, tutkulu insanları hatırlatır bana.

Beyaz ise eğitim, kültür veya bilim alanında uğraşan insanları anımsatır. Bir de olgun, anlayışlı, dostlukları güvenilir ve sırdaş insanlar beyazdır benim için. Tatlı bir masumiyeti, engin bir bilgeliği bulurum beyaz insanlarda. Eğitici ve öğreticidirler. Dingin ve huzurludurlar. Doğunca beyaz bir kundağa sararlar bebeği, gelinler bembeyaz gelinlik giyer, öleni beyaz kefenle gömerler. Doktorlar, hemşireler beyaz giyer. Öylesi özel ve güzel bir renktir beyaz

Mavi; sanatkar ruhlu insanların rengidir benim için. Gökyüzü mavidir. Denizin derinliği mavidir. Ulaşılmazlığın ya da ulaşılmak istenen şeylerin rengidir mavi. Sanatkarlar da ulaşılmaz gelir bana. Ressamlar, şairler, yazarlar, bestekarlar, heykeltraşlar, ozanlar hep Mavidir.

Yeşil ise doğa tutkunu insanları çağrıştırır. Doğaya aşık, doğal ve merhametli insanlar yeşildir.
Benim babam da yeşildi. Kendisi, Orman yüksek mühendisiydi ve tüm yaşamını doğayı korumak için harcadı. Ağacın yaprağı yeşildir, çimenler yeşildir. Deniz yeşildir, orman yeşildir. İnsana huzur verir yeşil ve doğanın, doğallığın rengidir. Yeşil koruyucu ve kollayıcı insanların rengidir.

Gri; Ağırbaşlı, sorumluluk yüklenmekten hoşlanan, biraz da otoriter insanların rengidir bana göre Bürokraside, Yönetimde Teşkilatlarda görev alırlar. Bir de, hani başımız sıkıştığında; Danışmak, akıl sormak ihtiyacı hissettiğimiz insanlar gridir bana gore. Güvenilirdirler..

Sarı, şefkate, korumaya ihtiyacı olan insanları anımsatır . Yaşlılar, sokak çocukları, kimsesizler, evsizler barksızlar sarıdır.. , İlgisiz sevgisiz kalmışları hatırlatır bana sarı, bir de şefkate muhtaçları.
O yüzden kendi zayıflıklarımızı, zaafiyetlerimizi de sarı görürüm..

Bazen bir olay zayıf düşürür bizi. Bu biten bir aşk acısı, bir kayıp veya bir haksızlık olabilir. Sonra zamanla yeniden kuvvetlenir güçleniriz. İşte sarı o zaman, turuncuya, yeşile hatta kırmızıya dönüşebiliriz.

Kendi ruhumdaki renklerin dünyasında geziyorum .Doğru mu yanlış mı bilmiyorum ama Turuncu, yani Portakal rengi hani Oranj da diyorlar ya. İşte bu renk çılgın, uçuk insanların rengi bana gore. Yaşamı farklı algılayan, uçlarda gezen, çoğunlukla içindeki çılgınlığı, yaratıcılığa dönüştüren insanlar gelir aklıma.

Pembe hayalperestleri , Mor ise ruhsal dalgalanmaları yüksek, biraz egzantrik, biraz da bencil insanları çağrıştırır.

Kahverengi ise, kalender, alçakgönüllü, anlayışlı, yumuşak huyluları hatırlatır.

Renklerin nasıl açıktan koyuya tonları varsa, insan özelliklerinin de tonları, desenleri var mutlaka.

Hiç kimse tek renk değil. Kiminde zemin kırmızı, üzerinde beyaz benekler, turuncu çizgiler, açık yeşil puanlar var. Yani her insan birçok renkten oluşmuş bir gökkuşağı gibi.

Dikkat ettiyseniz, pek siyahtan bahsetmedim. Siyah, romantizmi anımsattığı kadar, biraz da karamsarlığı çağrıştırıyor bende. Doğada fazla kullanılmayan ya da oldukça az kullanılan bir renk siyah. Örtücü ve baskın. Gece siyah, gece katran karası derler ama bence koyu laciverttir.

Şöyle bir çıkın doğaya, gelinciklerde kırmızıyı, papatyalarda beyazı sarıyı, kırçiçeklerinde ise mor, oranj, yeşil gibi yüzlerce hareyi, deseni görürsünüz. Çimenler yemyeşil uzanır, dağlar kahverengi görüntüsüyle haşmetli ve asildir. Gökyüzü beyaz bulutlarla süslüdür ve ulaşılmaz maviye boyanmıştır. Yalnızca, beyaz martıların gözlerinde, minik karıncalarda görürsünüz siyahı.. Yani öylesine az.

Kendi resminizi çizmek de elinizde. Şayet bugüne kadarki renginizden memnun değilseniz veya siyahı fazla kullandıysanız, üzerine kırmızı benekler, turuncu puanlar, beyaz balonlar koyup yeniden renklendirin. Ama asla tek renk kalmayın…

Mart 2002
İnci Fügen Yılmaz