Herþey bir anda tükeniveriyor
Yürekleri saran korku renkleri üstte kalýyor
Sevgi tomurcuklarý can atýyor sanýyorsun
Sabah kuþlarý cývýltýsýnda olmuyor.
Geri gelinesi günler diye özlem çekiyorsun
Kavruluyor yüreðin.
Tam sendeleyip düþerken
Ýlk düþüþün olmadýðýný anýmsýyorsun.
Yüreðinin geçirdiði kaçýncý enfarktüst
Gideceksin birgün biliyorsun
O yürek yangýnýndan
Senin sevdan mý güçlü umudun mu düþüneceksin
Yýkýlsýn kahrolsun diyeceksin.
Geldiðin noktaya bakýnca
Seninle ilgisi olmayan bir karar diyeceksin.
Ya da Sana ne kadar yakýn
Hep huyundur bilirim son ana kadar beklersin
Ve son anda verirsin bütün kararlarýný
Ah dersin sonra n’olacak bunun sonu
Aslýnda baþýylada ilgilenmemiþtin ki
Baþý ve sonu ne çýkar gün ve gün yaþýyorsun
Buruk bir acý içerisinde
Sonra kalakalýyorsun öylece
Bir nevi göçmen kuþlar gibisin
Yuvana dönüyorsun
Hasret býraktýðýn günlerden kalma
Sýyrýlýp açýyorsun kollarýný
Huyundur bilirim
Ne zaman kalabalýðýn hýþmýna uðrasan
Gömülürsün kendi iç yolculuðuna
Bir nevi yeniden doðuþtur bunu adý
Ya da bir ölüm
Bir dönemin ölümü
Silkelenene kadar kaç zaman geçer bilinmez
Bilinen daha kaç kere iç yolculuklar sürecek
Anlýyorsun...