Akşamlar üstünüze
‘Sızı kanatlarıyla’ uçan kırlangıç!
Ve denizi hiç görememiş
O martıya da selam…

Bir vapur ki alabora,
Hem de daha denizi görmeden…

İskele sancak!
Herkes O’nu ben sanacak!
Git çocuk!
Şekerini de, leblebini de al yanına…
Tozkoparan figan dünyanın
Topacını da koy sepetine…

Git çocuk,
Kendini kaçır bu evden!
Ev ki kurşun izi
Ev ki, parçalanmış oyuncaklar,
Mutfakta tanklar,
Salonda bombalar…

Git çocuk!
Gözyaşını sil lambalardan
Ve kazı hiç durmadan adını,
Masum gölgeni duvardan…

Bakışı bir isyan, yüreği ki cehennem!
Yumruk ki, hayatın orta yerine oturmuş vebal gibi…

Bil çocuk!
Yurdunda yetim,
Alçak bir ihanete kurbandır kardeşin!

…Ve sen
Şimdi gidersen eğer,
Dünden kalan ne varsa
Ah ki bir bilsen,
Bir bilirsen,
Ardından toplanır dünya!
Bir vicdan kurulur ölmüşlerimizden…

Akşamlar üstünüze
‘Sızı kanatlarıyla’ uçan kırlangıç!
Ki o zaman kanatlarından dökülür
Bin derman,
Bin dert yerine…

Ve deniz görmüş tüm martılara selam!
Vatan görmüş çocuklar diyarından…