Ýki sene olacaktý neredeyse ayrýlalý... Ýkisinde de bunun izleri, yýpranmýþlýklarý, zaman zaman da özgürlüðünün verdiði ince mutluluk vardý. Ama birlikte olmadan yapamýyorlardý ya yine de itiraf etmek zordu ikisi için de...
Ýki sene olacaktý neredeyse ayrýlalý... Birkaç kez yolda birbirlerini görmüþlükleri vardý ardýndan gelen küçük bir baþ çevirme hareketiyle; birkaç kez de diðerine görünmeden diðerini gizliden izlemiþlikleri...
Ýki sene olacaktý neredeyse ayrýlalý... Ama oturup cesaret edip bir kere konuþmuþluklarý yoktu baþbaþa... Bir kez ayný masada buluþtu gözleri, kaçamak bakýþlarla... Eski dostlarýn hatrýna düzenlenen bir yemekte...
Ýki sene olacaktý neredeyse ayrýlalý... Yaþanmýþ onca güzel yýlýn ardýndan kötü bakmak istemeseler de hayat ikisini de savurmuþtu... Ayný yere... Bambaþka yollardan... Ama kavuþmanýn zorluðunu hep hissettiler... Farklý yollardan ayný kavþakta kesiþmenin yetmediðini de...
Ýki sene olacaktý neredeyse ayrýlalý ve artýk biraraya gelip konuþmanýn vakti geldi demiþlerdi... Yine bir masum arkadaþ toplantýsýyla buluþulunacak, herkes gittikten sonra da oturulup konuþulunacaktý...
Ýki sene olacaktý neredeyse ayrýlalý...
Bu düþünceler içinde açtý kapýyý... Gülümserken “Hoþgeldin” diyebildi... Ýçi yandý, sýzladý derinleri, ama gülümsedi... Montunu astý delikanlýnýn vestiyere... Salona geçildi... Eski-yeni arkadaþlar tanýþtýrýldý, sohbet koyulaþtý... Herkeste bir gerginlik... Ee ne de olsa iki sene olacaktý neredeyse ayrýlalý... Ve büyük aþýklar yanyanaydý...
Teker teker gitti misafirler... Onu misafir olarak görmedi hiç... Göremezdi de zaten... Evini ilk baktýðý gün, yaptýrýrken, döþerken hep onu hayal etmiþti içinde. Yaþarken de hep o varmýþ gibi hissetti zaten... Her yerinde onu gördü, arkasýný her döndüðünde ensesinde hissetti nefesini... “1.63 boyunla neden 90’a 2 karyola alýyorsun?” diye sormadý kimse... Düþünmediler, hiç yatmadýðý o yataðý onun için aldýðýný...
Teker teker gitti misafirler... Ýkisi kaldý salonun ortasýnda... Müziksetinde “Ayýþýðý Sonatý”... Hava kararmýþ, mumlar yakýldý... Ýkisi de sevmezdi bol ýþýklý ortamlarý...
Ýki sene olacaktý neredeyse ayrýlalý... Ve ilk kez baþbaþa kalmýþlardý... Bunun gerginliðiyle baktýlar birbirlerine... Sonra söze baþladý delikanlý...
Ýki sene olacaktý neredeyse ayrýlalý... Ama zaman öyle çabuk geçti ki sohbet koyulaþýnca... Eski günlerdeki gibi gülüp þakalaþabildiler bile... Günler, aylar geçmiþti ama hâlâ kopmuþ deðillerdi... Zamana inat...
Ýki sene olacaktý neredeyse ayrýlalý... Bir gün daha geçmiþti iþte... Ama bugünü ayrý günlerden saymalý mýydý? Yanyanaydýlar iþte... Eski günlerdeki gibi... Birbirlerine baktýlar... Göz göze konuþtular... Yanyanaydýlar...
Ýki sene olacaktý neredeyse ayrýlalý... Ama hâlâ birbirleri için tutuþuyorlardý... Yataðýný gösterdi kýz delikanlýya... Onun için aldýðý 90’a 2 yatakta yatacaktý iþte, týpký hayal ettiði gibi... Gardrobu açtý kendine bir yatak örtüsü ve battaniye çýkardý, geceliðini de aldý, kapýya yöneldi...
Dönüp baktý delikanlýya, aðzýný açtý “Ýyi geceler” demek için; ama diyemedi... O çocuksu bakýþý görünce susabildi sadece...
“Benimle uyu lütfen” dedi delikanlý... Kararýný veremedi hemen... Gitti diþlerini fýrçaladý, su içti, geceliðini giydi, döndü odaya, kapýyý kapattý...
“Eskiden kurduðumuz o hayallerin hatrýna seninle uyuyacaðým bu gece” dedi... Iþýðý söndürdü...
Ýki sene olacaktý neredeyse ayrýlalý... Ama öyle bir huzurdu ki duyduklarý, tarifi mümkün deðildi... Yangýnlarý söndürdü, aþký alevledi, tenleri buluþturdu, acýlarý hafifletti, mutluluðun dizginlerini koparttý o gece...


Sabah gözünü açtý... Yataðýn diðer yarýsýna baktý... Bir damla aktý yanaklarýndan... Dün en çok beklediði misafirinin, sahibinin, evinin ve hayatýnýn erkeðinin hiç gelmediðini hatýrladý...
Ýki sene olacaktý neredeyse ayrýlalý...