vurduðun gemleri söküp attýðým vakit göç baþladý vehimler yürüyün
hiçliði kökünden silen keyfiyet cilveler beni nefes nefes sürüyün



kafileyi kýrýp geçirdi hastalýk enseme sokulmuþ buzdan bir nefes
balta girmemiþ bakir yokluðun önünde ilerleyen bir beyaz enfes



zamandan firar eden o an’da orada nabýzlarýn vuruþu susmuþ
yanýmda gölgeden süzülmüþ rüya uyandýðým uzun bacaklý bir düþmüþ



varlýðýn en mahrem bucaðýndayým þahdamarýmdan sýzdýn taa içeri
denizi þarap bir limana sýðýndým kayýp kýtalarda koptu zelzelesi



gökler kainat aydaki gece adýný sayýkladýk o en büyük
Ýnledikçe ölüm ve mesafe dinle geldim huzurdayým al beni körkütük