Haberi kendim okumadým, yalancý durumuna düþmeyeyim, eðer doðruysa Alman bir bakan evliliklerin 7 yýllýk bir süreç olmasý ve sonrasýnda tamam yada devam diye gözden geçirilmesini önermiþ.

Kýnýyorum!

Fikrimi çalmýþ!...

Çalmýþ ama benim 5 dediðimi deðiþtirip, 7 yapmýþ!...

Kimse çalmadan, diðer fikrimi de söyleyeyim, hatta ben zorunlu olarak yýlda 1 ay, 3 yýlda bir de 3-6 ay arasý ayrý yaþanýlmasýný öneriyorum!

Gülmeyin!

Bu ekonomik koþullarda zor elbette, biliyorum, ama sonundaki boþanmalarýn zararlarýný göz önünde tutmak da lazým, bu açýdan bakýldýðýnda ekonomik bile olacaðýndan eminim!

Çiftler evliliðin “kapak atmak” olmadýðýný bilmek zorunda!

Evlilikle birlikte romansýn bitmeyeceðini de.

Tapusu alýnmýþ kiþi olamayacaðýný, hele!...

Bitiþik yaþamak demek olmadýðýný, kimsenin sýrtýný kimseye dayayamayacaðýný, kimseyi kendine benzetmek hakkýna sahip olmadýðýný…

Ömür billah kimsenin kimseye yemek hazýrlamak, ütü yapmak zorunda olmadýðýný da!

Þiddetin ise evlilik cüzdanýna duyulan saygý ile örtülemeyeceðini.

Yan yana durabilmek önemlidir, özgür irade ile ve yan yana… Gerisi… Gerisi, mutsuz, kendini bulamamýþ insanlar, mutsuz çocuklar, evlilik cüzdanýnýn gölgesinde…
Boþanma yaþansa da yara almýþ kiþilikler… Kiþiliðini bulamamýþ, bulmuþ da yara almýþ kiþiler sanýr mýsýnýz ki saðlýklý nesiller yetiþtirebilecekler?

Ýnsanlarýn yalnýz kalmalarý gerektiðini düþünüyorum zaman zaman. Yalnýz kalmanýn insaný büyüten bir yaný olduðunu düþünüyorum. Kendi kendine kaldýðýnda, kalabildiðinde insan ancak kendine döner. Kendini bulmak için ise aramak gerek…

Neyi istediðini, gerçekten neyi istediðini ise ancak kendini bulduðunda anlar insan.

Ortamýn içindeyken, ortama dýþarýdan bakýlamaz! Biraz dýþarýda kalmak gerek!

Oooo… Konu derin… Söylenecek çok þey var, bir yazýda hepsini yazmak hem bana zor, hem de okuyana…

Devamý gelecektir efendim…


Gülgün Karaoðlu

Eylül,29/07