Her geceki gibiydi, yoktu hiçbir fark
Ne yanýlmýþým, oku da ibrete bak!
Gidiyordum tramvayla, evime ve sakince
Bir de þarký dinliyordum sessiz ve kendimce
Derken tramvay durdu ve bir kadýn saðýmda
Ne yapacaðýný þaþýrmýþ, bakýyor saða sola
Vatmandan bir ses:”Bacým hangi durakta?”
Gördüm ya kadýný, vardý galiba biraz da kafasýnda
Kadýnda sükut ama belli yardým dileniyor
Vatman bekler mi, iþte tramvay gidiyor
Yapmalýydý birþeyler elbet, ama;
Düþündüm, bir erkeðim ben, ya yanlýþ anlaþýlýrsa?
Tramvay durdu ve açýldý kapý tekrar
Utandýðý belli, inmek için vermiþ karar
Tramvayda onlarca insan var
Utanmak iþte o kadýnda! Onlarcada ne arar?
Utanma ey kadýn, utanmak sana düþmez
Bin yýl yansak da bu ceza bize yetmez
Ýndi kadýn, düþtü gecenin þer dolu kucaðýna
Kimbilir belki de bir sapýðýn insafýna…

Günler geçti, gidiyordum evime ve sakince
Bir de ýslýk tutturmuþum sessiz ve kendimce
Derken bir afiþ gördüm ve afiþte bir resim
Resimdeki o kadýndý, bu kesin
Altta bir yazý: “kayýptýr, bulan arasýn veya getirsin”
Kadýnýn gözleri yardým dilemiyordu artýk
Ve hatta gülüyordu
Biryandan da “suçlusu sizsiniz” diyordu
Ne olmuþtu kadýna ve neler yaþamýþtý
Yoksa bir sapýðýn insafýna mý kalmýþtý
Belki de bir gaddar canýný almýþtý
Tüm suçlusu biziz elbet bunlarýn, bilirim
Düþündükçe de insanlýðýmdan tiksinirim
Ey kadýn, bu þiir senin içindir bilesin
Umulur ki hakkýný helal edersin
Ey Ceyhan, yardýmda tereddüt etme
Ýnsan postu giymiþ hayvana bürünme