kemiktendi hislerim
sert sessizleri oynadım yanında evet
haklısın!
başa çıkılamıyor başka türlü olunca çünkü
5 başlı hayalinle ve hayaletinle!
komiğiz bu yüzden belki de çokça evet
kayıbız haritasında bu dünyanın
kayıbız gecelerinde yalnızlığın
ama inkar edemiyorum gerçeğini
çünkü yaşıyoruz aynı şarkılarında geçmişimizin!
bu yüzden ne ben varım aslında ne de sen
kavgalıyız çünkü kaynaşamadığımız anlarla
kavgalıyız kararlarımızla
çünkü ne sen örtüşebildin kaçtıklarınla
ne de ben özümsenebildim kaçırdıkdıklarımla!

düşerim şimdi işte öylece boşluğa
boğazlanırcasına
çünkü ben istedim
böyle öldürülmeyi bağırırcasına!
böyle silinmeyi savaşırcasına!
ve böyle bağırmayı sesi çıkmamacasına!
kırılgandı çünkü ellerim
ve tutamadı hiç bir gerçeği avucunda..
yamulurum şimdi öylece karanlığımda
sıvışarak yorganın altına
öylece düşürürüm tabancamı yatağın altına..

kemiktendi hislerim
sessiz harfleri seçtim bu yüzden yanında evet
ne desen haklısın!
geçilmiyor başka türlü olunca çünkü
yıkık köprülerinden ve kenarsız düşüncelerinden!
safız bu yüzden belki de çokça evet
sıkıştırılmışız oyunlarında hayatın
sıkıştırılmışız düzenbazlıklarında hayallerimizin
ama görmezden gelemiyorum yine de seni
çünkü savruluyorum her rüzgarımda köşelerine
bu yüzden ne ben gerçeğim aslında ne de sen
tekmeleniyoruz çünkü içiçe geçmişliklerimizde
tekmeleniyoruz gerçeklerimizde
çünkü ne ben kabullenebildim duyamadıklarımı
ne de sen kovalayabildin duyuramadıklarını!

dağıtırım şimdi saçlarımı
dağıtamadığım duygularıma inat
durur ve dinlerim sessizliğini
çünkü ben istedim böyle kaybolmayı!
kaybolurken sokaklarında
acıyla ama asaletle kavrulmayı..
bilinçsizdi çünkü bilmediklerim
ve benzeşemedi bu yüzden bensizliğimle..
seyreğlerim şimdi ruhunun manzaralarını uzaktan da olsa
saklanarak dergahıma
delinirim kendi kurşunlarımla..

kemiği sıyrılmış hislerimin
küçük sesli uyumunu reddettim bu yüzden
ve büyüdüm bir gece de işaretsizce
kusarcasına sensizlikten
yedim senli zamanları bayat olsa da
ve doydum sandım böylece..
ben istedim böyle hastalanmayı çünkü
yanlızlığında rüzgarın ve rahatsızlığın
ben istedim böyle daralmayı,
odalarında duruşması ertelenmiş yalnızlıkların..
mahkumiyetini kabullendim ve de karanlıkların

çöküyorum şimdi dizlerimin üzerine
kaybolmayan hayaletinin karşısında
kaybetmeyi hiç istemediğim şarkınla
söylüyorum sözlerimi içime içime
düşüyorum yorgun bir geceye yine ya alacağı olsun tüm yalnızlıklarımızın!
bağıramıyorum!
ağlayamıyorum artık eskisi gibi!
boğuldum çünkü küllerimizin dumanında
boğuldum geçmişimde
biraz öfke, biraz soru işareti, bolca belirsizlik hala kalanlar
bu bir hayal biliyorum
güzel yanı da bu ya..
hayaletler hiç canlanamaz gerçek dünyada
peki ya gerçek olan hayallerse?
batıyor çünkü kılçığın hala tanımlayamadığım yalnızlıklarda..

kemiktendi hislerim sert sessizleri oynadım yanında evet?