II. Nefes

Zahirde kalmadı söz
Rivayet ki:
Yıldızlar batında doğar
Mana sinede büyür
Ve sır "mim" dir.
Kadim bir zikir gibi
Dilden dile iz gibi.

Bir rüya kavmi
Bir vaha ve bir kuyu
Asr-ı erenler zamanı
Sabrının sırrına erenler
Kendi cennetlerinde.
Ve hüşu: Evren ahengi.

Bir rüyanın
Hiç bitmemesini dileyerek
Dönerek zamanın içinde
Kendi küresinde
Ashabın gölgesinden
Zerrenin bilincine
Karışarak sarmalın ucunda
Diğer taraftan atılan
Kovulmuş bir soy olur.

“Ayn” sabrı görür
“Sin” aşikar edemez
Şimdilerde hicran ve ah
Gözyaşlarıyla yıkanmış
Eyvah.
Bir rüyanın en güzel yerinde
Hiç bitmemesini dilerken
Uyanır gerçek,
Karışır zaman.