KISA BİR SÖZ

Kısa bir sözdür yaşam
Bazen bunu uzatırız uzatabildiğimiz kadar
Bazen de hemen bitiririz
Bazen buruşturup atarız
Yazıları yazdığımız kağıtları attığımız gibi
Belki de bilinmezliklerde kaybeder gideriz
Derin kuytularda yaşam denen güzelliği
Çok yanlış bakar olduk hayata
İpin ucunu bir kere kaçırınca
İfla olmaz ya her bir durum gibi
Aynı bizde ifla olmayan hayatla
Kalakaldık karşı karşıya
Sonu nedir bilmez olduk
Düşünceleri söylemeye söylemeye
Unutur olduk düşünmeyi de
Fikir üretmeyi de
Karşımızdakini hissetmeyi de
Belki de empati yapmayı da
Unuttuk her güzel şeyi unuttuğumuz gibi
Ama bizlerin bir huyudur bu
İyiyi, güzeli balıkların hafızası gibi unuttuk
Kötüyü ise her daim aklımızın bir köşesine
Kazır olduk belleklerimize
Sanki bilgisayarızda hiç silinmeyecekmişcesine
Hard diskimize atar olduk bilinçsizce
Bizler kötüyü silemedikçe belleklerden
İyiliklere de barınacak yer kalmayacak
Bir gün hepimiz kötü durumlar
Olaylar ve hayatlardaki gibi
Kötü bir robota dönüşeceğiz
Kafamızı kullanmadıkça
Gerçeklere yüz çevirdikçe
Bilgiyi yorumlayıp değerlenmedikçe
Ruhumuzu derinlerimizde kaybettiğimiz gibi
Kendimizide derin bir kuytulukta kaybedeceğiz
Kimsenin bulamayacağı bir gizlilikte
Yitip gideceğiz ölümü tadarak
Bazı günler okunan sela gibi
Bir gün bizim adımızda okunacak
O bembeyaz minarelerden birisinde
Düşünmedikçe, karar veremedikçe
Doğruyu, güzeli fark etmedikçe
Hayatı toz pembe gibi gördüğümüz için
Yüzümüze çarpan kapkara gerçekleri unutur olacağız
Kendimizi ve ruhumuzu unutup gittiğimiz gibi