YORGUN YÜREK

Yaðmur yaðýyor tepemize
Tüm þiddetiyle.
Hüzünler çöküyor ruhumuza
Tüm aðýrlýðýyla.
Unutulmuþ bir yürek misali
Savrulduðum hayatta
Yorgun yüreðimle,
Oturduðum bir banktan
Bakýyorum bir þehrin haline

Sevdiklerim benden uzakta,
Sevdiklerim yüreðimden ýrakta,
Sevdiklerim ruhumdan ötede.

Kimsem yok
Bu hayalleri yok olmuþ þehirde.
Umudum yok
Bu mutsuzlar insanlarýnýn arasýnda.
Düþünsem de
Harap olmuþ umutlarýma bir çare
Gelmez ki duran hayallerime
Bir derman.

Ben hiç yetiþemedim hayata.
Kaybettim tüm sevdiklerimi.
Yitirdim bütün güzel anýlarý.
Bir boþlukta yavaþ yavaþ
Tükendi bedenim...
Kanayan ellerimle
Tuttuðum çaresiz kalbimi
Bu yaðmurda gömüyorum topraða.
Umut yokken dertlerime
Kutumda ne var bilmeden
Küçük hissediyorum demeden
Açýyorum ölümün kapaðýný...

Bir girdap misali hayatta
Savrula savrula
Yorulan bedenim.
Düþtü artýk ýslak topraða.
Yaðan yaðmurlarla birlikte
Gömüldü geçmiþin
Tozlu sayfalarýna.
Ve sessizce yitirdim
Kendimi, kendi hayatýmda
Sevdiklerimi yitirmem gibi

Tüm þiddetiyle yaðan yaðmurlarda
Islanan þehre bakarken
Anlýyorum her þeyin geç olduðunu.
Her þeyin bir gizilde son bulduðunu.
Ve usulca gidiyorum
Yalan seçimler üzerine kurulu dünyadan
Bir yorgun yürek misali
Kederli kederli...