YORGUN YÜREK

Yağmur yağıyor tepemize
Tüm şiddetiyle.
Hüzünler çöküyor ruhumuza
Tüm ağırlığıyla.
Unutulmuş bir yürek misali
Savrulduğum hayatta
Yorgun yüreğimle,
Oturduğum bir banktan
Bakıyorum bir şehrin haline

Sevdiklerim benden uzakta,
Sevdiklerim yüreğimden ırakta,
Sevdiklerim ruhumdan ötede.

Kimsem yok
Bu hayalleri yok olmuş şehirde.
Umudum yok
Bu mutsuzlar insanlarının arasında.
Düşünsem de
Harap olmuş umutlarıma bir çare
Gelmez ki duran hayallerime
Bir derman.

Ben hiç yetişemedim hayata.
Kaybettim tüm sevdiklerimi.
Yitirdim bütün güzel anıları.
Bir boşlukta yavaş yavaş
Tükendi bedenim...
Kanayan ellerimle
Tuttuğum çaresiz kalbimi
Bu yağmurda gömüyorum toprağa.
Umut yokken dertlerime
Kutumda ne var bilmeden
Küçük hissediyorum demeden
Açıyorum ölümün kapağını...

Bir girdap misali hayatta
Savrula savrula
Yorulan bedenim.
Düştü artık ıslak toprağa.
Yağan yağmurlarla birlikte
Gömüldü geçmişin
Tozlu sayfalarına.
Ve sessizce yitirdim
Kendimi, kendi hayatımda
Sevdiklerimi yitirmem gibi

Tüm şiddetiyle yağan yağmurlarda
Islanan şehre bakarken
Anlıyorum her şeyin geç olduğunu.
Her şeyin bir gizilde son bulduğunu.
Ve usulca gidiyorum
Yalan seçimler üzerine kurulu dünyadan
Bir yorgun yürek misali
Kederli kederli...