(ve yine ansızın
belli belirsiz yerinde gecenin
uyanıyorum
aklıma
yazılacak dizeler düştüğü için
rüzgarlarda savrulsam da ben
yeniden
hep yeniden başlıyor hayat)

teslim olurken şehir yağmurlara
bayat bir nakarat kalıyor
kimliği belirsiz sevdamın ellerinde
sevdamı maviliklere salıyorum
bende kan gövdeyi götürürken
yeniden başlıyor hayat
hep yeniden
ve gecelerin içinden umut çıkageliyor

gece ve ben
o vakit herkes uyurken
şiirin kıyılarında dolaşıyoruz
gece ve ben,
sahile vuran kanadı kırık martıyız
dokuz köyden kovulmuşuz da
hâlâ utanmıyoruz
aldandık çok kereler
yanıldık ve yandık
ama hiç uslanmadık
tutuştuk,
kendimizle vuruştuk
yenik kalmadık
efkârlara yazılıyoruz

elma dallarını mavilere boyadık
biz çaldık şiirlerin
tüm yitik dizelerini
şairler düştü peşimize
gece ve ben
deliriyoruz
deliriyoruz

biziz divaneleri bu şehrin
sabıkalıyız
dört bir yanında
evrenin,
aranıyoruz..

Ocak 2002