Çalınıyor hala kapılar
kurşunlar
bombalar...
yedi yaşındaydı kız
yedisiine basamayan çocuklar
açlık
hala var.
Yoksulluk eksik olmadı daha
ve yırtılıyor göğüs kafesleri
kör bıçaklar
palalarla
hala ölünüyor
hücre
hücre
bir yudum
bir damla özgürlük adında
geçmişe menkıbeler diziliyor hala:
"ah o çocuklar nerede?"

onlar güneşin yolcularıydılar
uğurlandılar onurlarıyla

ama yine gelir ya içten
vurdukça yüreğin teli
sızlamadan edemez insan

sıkılı yumruklar
kızıla çalan bayraklar
sarı yıldızın altında dövüşen sevdalar
aşk ile düşülen yolda
sırtlayıp masumiyetlerini
dövüşenler
güneşin kızgın evlatları
neredeler
neredeler
VUSLAT AKTEPE