ÖLÜMÜN SOĞUK KORKUSU

Bir bilinmeze çıkmış yürüyorum sokaklarda
Ne bir ses ne de uyanık kalan bir canlı var
Bu derin sessizlikte ağaçlarla, kaldırımlarla
Ve üzerimize çöken ayla dertleşiyorum
Unutmak istiyorum içimdeki aşkın acısını
O yüzden salıyorum kendimi doğanın kollarına
Üzerimdeki ölü toprağını atıyorum her bir kuytuya
Ve böylece kurtuluyorum beni saran şeytanın azabından
Ve izimi girdiğim bir karanlıkta kaybettiriyorum
Kimseler bana ne olduğunu bilmesin istiyorum
Adımı, sanımı kimseler hatırlamasın istiyorum
Ancak böylece soğuk bedenim yanına geldiğim rabbimin
Dileğiyle kızgın kor bir ateşte küle dönecek
Ben küle dönerken hayatın gerçek acımasızlığını göreceğim gözlerimle
Ve o an bitecek her türlü acım ve kederim
Ve o an bitireceğim bir gece kuytu da
Değersiz ve önemsiz olan yaşamımı
Gözlerimle göreceğim beni almaya gelen azraili
Ve o dehşetli gözlerde silinecek benimle ilgili olan her şey
Ben hiç istememiş olsamda azraile teslim olacağım
Herkes mışıl mışıl uyurken her bir insan ölümden korkarken