Ne insanlar gördüm
Namusu akla kurban gitmiş,
aklın utandığını düşkünlükten,
Dilin döndüğü anlamsız feryadı
Damarı çatlamış ar çaresizliğinde

Ne insanlar gördüm
Gözlerinde gelincik tarlaları
Alınlarında uğursuzluğun şavkı
Ellerinde çağın demir kalbi
Önlerinde sonsuz bilinmezlik

Ne insanlar gördüm
Pazarlarda, ara sokaklarda
İsyan çiçeklerini eze eze
Ölüm mangaları ucubeliği
evlat katili sarhoşluğunda

Ne insanlar gördüm
Üşümüş serçe titrekliğinde
Yükseklerde uçan şahin bakışlarla
ay yararken zindan gecelerini
Zap coşkunluğunda akan kanlarda

Ve insanlar gördüm
Sarı Saltık bilgeliğinde
Gözbebeklerinde umut
Aynaların sakladığı esrarı
Ölen her bir canla yaşatan

Ve insanlar tanıdım
Delişmen ırmaklar coşkunluğunda
Fırat gibi Dicle gibi kıvrım kıvrım
Batışında güneşin bir tutam yalnızlığı
Doğuşunda ayrılığa olan hasret yürekliğinde
Sır perdesi NE’nin içinden akıp gelmiş
Sokrat ululuğunda erdemler dünyasına