İşte bir veciz söz Sayın Hüsmüllü’den ‘Aşı pişiren ile iyi geçinirsen aç kalmazsın.’ ( Oruç Baba’dan Aforizmalar-25) Şimdi bu kişinin yani aşı pişirenin kim olduğuyla ilgili değişik yorumlar yapılabilir. Gerçek anlamıyla ahçı; yan anlamıyla anne ya da eş(!); mecaz anlamıyla patron, müdür, amir , devlet başkanı vs. derken dönüp dolaşıp faydacılığa geleceğiz yine. Aşı pişiren etik kurallara uymuyorsa, ahlaki yönden zaafları varsa, insanları ya da sizi köleleştirmek için elinden geleni yapıyorsa, saygısızsa, nankörse, yalancıysa, müfteriyse ( Bu sözün son günlerdeki kullanımından etkilenmemek mümkün değil, özellikle kullandım! ), adaletsizse ne bileyim sizi anlamayı, dinlemeyi bilmiyorsa? Nasıl iyi geçineceğiz şimdi? Sonuçta aç kalmak da var.

Hiç unutmuyorum, bir sitede yazı yazarken sitenin sahibi MSN’mde yazan ‘Allah’a dayan, saye sarıl’ dizesine takılıp kalmıştı; hatta ben daha nedenini söylemeden kendi açıklamasını bulmuştu; ‘Ramazan ayındayız, sanırım bundan etkilendin!’ Çok gülmüştüm. Msn’mi –inanın hangi yıl açtığımı bilmiyorum- açtığım günden beri , bu dizeler yazıyordu çünkü. Aslında öyle, çok önemli bir nedeni de yoktu. Biliyorum sizin de buna benzer hatta çok daha önemli ve daha ciddi ne çok hikayeniz vardır bu konuyla ilgili. Burada tercihleriniz, kişiliğiniz devreye girmez mi? Ve tepkiniz kişiliğiniz hakkında bir kanaat uyandırmaz mı? -Sorun benim nasıl davrandığım ya da davranacağım değil.- Genel- geçer insan anlayışının böyle bir durumda nasıl bir eylem gerçekleştireceği çok önemli toplum için. Söylemler mi? Yapmayın! ‘Altın ateşte, kişi mihnette belli olur.’ diye boşuna söylememiş atalar.. Genel tutum da o toplumun karakteristik özelliklerini ortaya koymaya yeter sanırım.

‘Düşüncenin, düşünen kafada kalmasını isteyen bir zihniyet, düşünce özgürlüğüne karşı demektir. ‘ (Oruç Baba’dan Aforizmalar- 30 ) Şöyle bir gözden geçiriyorum yazdıklarımı, Sayın HÜSMÜLLÜ’nün bu sözlerine karşı çıkacak isimler düşünüyorum …Hayır… hayır…Kimseyi bulamıyorum. Ancak eylem boyutunda şiirlerin/ yazıların altına yapılan yorumları gözümün önüne getirdiğim zaman…Ne yazan eleştiriye açık ne de eleştiren. Herkes benim dediğim doğru ısrarında. Bir sitede yazdığım bir yazının altında sürekli yazdığım yazılara saldıran bir isim vardı. Kibarca düşüncelerine saygı duyduğumu ancak bana yol tarif etmek yerine eleştiri nedenlerini ortaya koymasını her yazımda belirttiğim halde sonuna kadar saldırmaya devam etti. Sonra baktım nezaketten anlamıyor, kendi haline bıraktım özgürce eleştirip kendine güven(!)kazansın diye… İşin tuhaf tarafı bu ismin yazılarını dönüp okuduğum zaman o kadar şaşırdım ki anlatamam. Nasıl da özgürlükçü, nasıl da demokrattı …İnanamadım. Elbette, ‘Yüzüne karşı kusurları söylendiğinde, bundan hoşlanan kaç kişi tanıyorsunuz?’ (Oruç Baba’dan Aforizmalar-25) diyebilirsiniz….Ben de size,’ Her kötü söz bir kaleyi yıkarken, her iyi söz ancak o kalenin bir duvarını inşa edebilir.’( Oruç Baba’dan Aforizmalar-25) derim…

Bireysel olanlar her zaman telafiye ve yanlışın bir şekilde düzeltilmesine açıktır her zaman. Toplumu bir kangren gibi saran her yanlışsa o toplumun yok olup gitmesine neden olacak kadar tehlikelidir. İçten içe kemirir bir kurt gibi, yüzeysel bakınca göremezsiniz. Gördüğünüz zamansa çoktan iş işten geçmiş olabilir. Değilse ölümlü dünyada hepimiz yanlışlarla da yanlış insanlarla da karşılaşmaya devam edeceğiz. Hatta yanlışlar yapacağız. Birileri doğrular yüzünden acı çekmiyorsa ne yazık ki bu yanlışların telafisi olmayacak…


Devam edecek….