|
Karette Karette
(Leyla ÜNAL) 8 Ağustos 2012 |
Bireysel |
| |
 Aradan tam beş yıl geçmişti, beş koca yıl. O, yıllar boyunca unutamadı hiç, yazdığı o son mektubu. “Yazmamalıydım”, dedi yıllarca kendine. “Yüzümü güldüren, hayatımdaki en muhteşem şeye sırtımı dönmemeliydim”. |
|
|
Keşke Söylemeseydim Kızıma! (1)
(Leyla ÜNAL) 13 Ağustos 2012 |
Beklenmedik |
| |
 Kızlar 16, 17 yaşlarında gösteriyordu. Sonra kendi kızını düşündü bir an. Arkasından kendi ailesini, hatta anneannesini ve dedesini, “Hala değişmemiş aile yaşantısında ki bu durum. Herkes çocuğunu kendi tarafına çekmeye çalışıyor, ne işse” diye geçirdi içinden. “Ben kızıma böyle davranmayacağım diye söz vermiştim kendime ama ben de farklı davranmadım. Eşimle ne zaman ki aram açıldı, çocuğuma yansıttım” dedi kendi kendine. |
|
|
Keşke Söylemeseydim Kızıma! (2)
(Leyla ÜNAL) 13 Ağustos 2012 |
Beklenmedik |
| |
| O gün sadece dersi asmamışlardı, arkadaşlarını da atlatmışlardı. Cep telefonu da henüz icat edilmediği için kimse onlara ulaşamamıştı. Kızı “Anneciğim nerelere gittin yine” diye sordu. “Hiç” dedi kadın “Hiçbir yere”. Deniz çok neşeli bir çocuktu. Babası gittikten sonra tam bir yıl depresyonda idi, ancak güçlü bir çocuk olduğu için zaman içinde acısıyla baş etmeyi başarmış eski neşesine tam anlamıyla olmasa da dönmüştü. |
|
|
Keşke Söylemeseydim Kızıma! (3)
(Leyla ÜNAL) 27 Kasım 2012 |
Beklenmedik |
| |
| Her ikisinin de üniversitenin kadın hakları ile ilgili topluluğunda faaliyet gösterdiklerini öğrenince Leyla kızıyla ilgili bilmediği bir hususun farkına vardı. Neydi bu iki genci bu konuda birleştiren husus?
|
|
|
Keşke Söylemeseydim Kızıma! (4)
(Leyla ÜNAL) 30 Kasım 2012 |
Beklenmedik |
| |
| Ne olmuştu da bu sevimli aile parçalanmıştı. Gözü balkon duvarındaki Monet resmine takıldı. Evin her köşesine birlikte karar vermişler, en küçük eşyayı birlikte almışlar, birlikte döşemişlerdi. Aynı şeylerden keyif alıyorlar, aynı renkleri seviyorlar, hatta Deniz’in ismini vermek için konuşurken ikisinin de ağzından Deniz ismi aynı anda çıkmıştı. Ural ruh ikizim derdi Leyla’ya. Gülümsedi biran “Neredesin ruhum?” Sanki el dokunuşlarını saçlarında hissetti! |
|
|
Keşke Söylemeseydim Kızıma! (6)
(Leyla ÜNAL) 7 Ocak 2013 |
Beklenmedik |
| |
| “Sen benim neşemsin, yaşama sevincimsin, sana bir şey olursa biliyorsun yaşayamam, üstelik babanda bizimle değil”. Babanda bizimle değil derken Ural’ın varlığına ve vereceği akla, yardımına o kadar ihtiyaç duymuştu ki, kendisi de şaşırdı. “Sen sadece benim değilsin, babandan bana bir emanetsin Denizim” dedi.
|
|
|
Keşke Söylemeseydim Kızıma! (5)
(Leyla ÜNAL) 4 Ocak 2013 |
Beklenmedik |
| |
| Karşısında onun gibi bekleyen bir başka hanım daha vardı. Bir an göz göze geldiler. İki korkan, ürkek göz birbirine bakıyordu. Karşısındaki bayan “Siz Deniz’in annesi misiniz?” diye sorduğunda Leyla “Evet ama nereden bildiniz, tanışıyor muyuz?” dedi. Karşısındaki bayan “Ben de Umut’un annesiyim” diye yanıt verdi.
|
|
|
Veda...
(Leyla ÜNAL) 23 Temmuz 2013 |
Aşk ve Romantizm |
| |
| “Ruh ikizim" dedi adam içinden, “Ruhumun yarısını aldın gidiyorsun işte.” “Ruh ikizim” dedi içinden kadın, “Ruhumun yarısını sende bırakıp gidiyorum.” İkisi de kendi hayatlarında yol alırken, farkındaydılar hiçbir şey eskisi gibi olamayacak hayatlarında. |
|
|
Bir Otobüs Dolusu Aşk (1)
(Leyla ÜNAL) 26 Ocak 2014 |
Beklenmedik |
| |
| O otobüste olmak ister miyim? Belki de o otobüsteyim. "...................Otobüs yol alırken, gün ışığını karanlığa bırakmaktaydı. Gözlerini yumdu ve bir an kendinden geçti."
|
|
|
Bir Otobüs Dolusu Aşk (2)
(Leyla ÜNAL) 29 Ocak 2014 |
Beklenmedik |
| |
| Otobüs yolculuğuna devam ederken pırıl pırıl bir gecede dolunay otobüsün içini aydınlatmaktaydı. Otobüs ara ara dağları, tarlaları, ara ara kasabaları, şehirlerin ışıklarını yararak gidiyordu. Kaptan Ali muavini sürekli yanına çağırıyor çay ve kahve getirmesini istiyordu. |
|
|
Bir Otobüs Dolusu Aşk (3)
(Leyla ÜNAL) 6 Şubat 2014 |
Beklenmedik |
| |
| ..... Dönüşte şoförün gözlerine takıldı gözleri çok uykulu bakıyordu soför. "Herhalde buradan itibaren yedek şoför aracı kullanacaktır" diye geçirdi içinden.
Mola yerinde bir anons duyuldu “Ankara’dan 22’de hareket eden Bodrum otobüsü yolcuları mola süreniz bitmiştir, otobüsünüzdeki yerlerinizi almanız rica olunur.” |
|
|
OKUYUCUYA
Neden bilemiyorum ama üç yılda 300’den fazla şiir yazdım…
Her şeye dair yazdım…
Ama illa sevgiye…
İlla aşka...
İlla sevdaya…
İlla hasrete dair…
Pek çok şeyi paylaşmaya çalıştım sizlerle…
Yaşadıklarımı…
Yaşamak istediklerimi…
Hayallerimi…
Hüsranlarımı…
Özlemlerimi…
Ümitlerimi…
Bilmem beğenir misiniz?
Ben, Leyla...
|
|
