Hep derdin traş ol diye ama,
Sular kesikti bu sabah olamadım.
Saçımı da tarayamadım,
yüzümü de yıkayamadan çıktım.
Omuzlarımda “öncesi yüklerin” ağırlığından kalma,
ağrılarım da vardı bu sabah!


Ne kötü değil mi?
Çapak varken gözlerinde,
ışık görmek…
…ve sevmek varken ayrı düşmek!
Biliyorum, geniş zamanların var ayıracak senin!
Oysa “haber gramerine” yapışmışken ellerim!
Hayatın kaydına geçiyorsa sözlerim
ve her daim kayıttaysam ben!

Sen, sevgiyi rafta bekletirken,
saniyesinde soluk almak;
hayat budur aşkım, en büyük lanette bu!

“Deneme yanılma aşklardan” yorulmuşken kalbim,
“Dayan” diyorsun öyle mi?

Kış; yine soğuk…
Karahisar; yine bir heykel gibi dikilmiş…


Hepiniz neden öyle bakıyorsunuz ki!...