Ümmühan, “ben banyoya gidiyorum,” diyerek evin arka tarafýna geçti.

Halil’in ýslak giysileri üstünde yapýþ yapýþtý. Gömleðini çýkartýrken, “ben de bir duþ alsam iyi olur,” diye seslendi.

Ümmühan’ýn sesi banyodan geliyordu. “Gel, al.”

“Sen nerdesin?”

“Banyodayým. “

“Sen çýkýnca, o halde…”

“Neden? Benimle birlikte al…”

“Olmaz!”

“Utanýyor musun?”

“Beni tahrik etmeye çalýþma! Sana elimi sürmem…”

“Sür diyen mi var sana? Salak!… Üzerimde bikinim var. Az önce, denizde nasýl idiysem yani…”

“Ben? Ben de denize girdiðim kýyafetle mi duþ alacaðým. Mecburen soyunacaðým…”

“Ben senden utanmam, korkma!”

“Ben utanýrým. Haydi çabuk çýk da, ben de gireyim!”

Ümmühan. Banyonun kapýsýný açarak seslendi: “Çýktým. Tamam. Haydi gel… Ben, sana abimin yazlýk kýyafetlerinden hazýrlayayým.”

Seslendikten sonra tam da banyonun karþýsýnda ki odaya girdi, kapýsýný açýk býraktý.

Onu takiben Halil, salondan geldi, kýzýn girdiði odaya hiç bakmadan banyoya girdi. Baþýný çevirip baksaydý, Ümmühan’ý çýrýlçýplak kurulanýrken görecekti. Ümmühan o meþhur ýþýk hýzý aceleciliðiyle kurulandý, iç çamaþýrlarýný, pantolonunu tiþörtünü geçirdi sýrtýna; o çýrýlçýplak kýz, giyinik bir kýz oluvermiþti. Tuvalet aynasý karþýsýnda saç kurutma makinesini çalýþtýrarak saçlarýný kurulayýp taramaya baþladý.

Halil, banyo kapýsýný aralayarak, “hani kuru kýyafet verecektin ya?” diye seslendi.

Elindeki taraðý býrakan Ümmühan kalkýp gardýrobun kapaðýný açarak, oradan bulduðu paçalý donu ve bir yarým paça keten pantolonla tiþörtü aldý, banyo kapýsýna götürerek araladýðý kapýdan içeri uzattý. “Bunlarý bulabildim. Ýdare et!”

Halil, kýzýn içeri uzanan eline baktý bir an, içindeki þeytan tut onu ve okþa diyordu. Elini uzattý kýzýn eline, tam tutacakken vazgeçerek kýyafetleri aldý kýzýn elinden; eli hafifçe temas etti yine de kýzýnkine.

Ümmühan, “Niye vazgeçtin? Tutsaydýn ya!” demez mi?

Halil þaþkýnlýktan afalladý kaldý. “Neyi tutsaydým ya?”

“Elimi!”

“Elini mi?”

“Elimi! Tutup okþamak istedin ama, sonra vazgeçtin!”

Halil birden saða sola bakýnarak, banyonun aynasýnda kapý aralýðýnda ki Ümmühan’ý görerek, eline aldýðý kýyafetlerle, telaþ içinde önünü kapattý ve kapýyý hýnçla çarptý.

Ümmühan isterik kahkahalarla gülmeye baþladý. “Gördüm!… Gördüm!….Gördüm!…”

Halil içerden çýlgýn gibi haykýrýyordu: “Allah seni kahretsin! Sen ne utanmaz, sen…”

O baðýrdýkça Ümmühan gülme krizine tutularak gülüyordu. “Her þeyini gördüm!”

Halil nasýl giyindiðini, banyodan nasýl fýrladýðýný bilemedi. Çýktý, o hýrsla kýzýn yanýna gelerek, kollarýndan tuttu, onu sarsmaya baþladý. “Sen…Sen…” Ne diyeceðini de bilemiyordu. Küfür etmek niyetindeydi edemiyordu, dövmek niyetindeydi, dövemiyordu…

Ümmühan acýdý onun haline, “Tamam, utanma, sadece arkaný, beline kadar gördüm… Daha aþaðýsýný göremedim, korkma!” diye söylendi, gülmemeye gayret ederek. Ama yine de gülerek…

Halil, sakinleþerek býraktý kýzý. Kýz, birden onun beline dolandý, baþýný göðsüne yasladý (bunun için biraz eðilmesi gerekmiþti). Halil, onu hemen uzaklaþtýrdý kendinden.

Ümmühan, “Nasýl bir adamsýn sen, yahu? Senin yerinde herkim olursa olsun, benim gibi bir kýzdan yararlanmaya çalýþýrdý. Sen, ‘gay’ misin yoksa?”

Halil, kýzgýndý. “Çok konuþma! Gidelim haydi! Þu ýslak kýyafetlerimi koymak için de bir poþet buluver bana! “

Kýz poþeti hemen bulup getirdi. “Bu olur mu?”

“Olur.” diyerek acele ve sinirli hareketlerle ýslak elbiseleri poþete sokuþturdu. “Senden yararlanmamak için ne ýstýraplar çektiðimi gördün iþte lavabonun aynasýndan. Kendimi zor zapt ettim!”

“Niçin?”

“Çünkü, öyle bir þey yaparsam, seninle evlenmek zorunda kalýrým. Ama, þimdi evlenmemek seçeneðim hala mevcut!”

“Yanýlýyorsun! Öyle bir seçeneðin yok senin. Kuzu kuzu evleneceksin benimle!”

“Görüþürüz…”

“Görüþürüz…”

Ümmühan, evi havalandýrmak için açmýþ olduðu pencereleri yeniden kapatarak kapýya yürüdü. “Haydi gidelim mi?”

*