UYKUSUZLUK

Artık yaptığı şeyin gerçekten yapması gereken şey olup olmadığından emin değildi. Onu kim suçlayabilirdi ki .Aslında ilk bakışta haklıydı hani. “Nasıl yapabildim” diye iç geçirdi . İşe gideceği için sabah erkenden kalkmalıydı. Ancak saat sabahın ikisi olmasına rağmen üzüntüden uyuyamamıştı. Biraz yanında hissettiği eksiklikten, birazda uyumaya çalışmanın yarattığı uykusuzluktan uyuyamıyordu. “Acaba uykusuzluğumun en önemli nedeni bunlardan hangisi” diye sordu kendine. Bir parçasının eksik kalmasının yol açtığı üzüntünün , uyuyamamasının en önemli nedeni olduğunu anladı. Zaten iki kişilik yatakta tek başına kalmasının komik bir ironi olduğunun farkındaydı. Yanındaki boş yastığı kokladı. “Belki kokusu sinmiştir” diye iç geçirdi. Aslında aradığı yan odada yatıyordu .Onu yeniden uyandırıp, terk ettiği yatağına kocasının yanına getirebilirdi. Ama cesaret edipte odaya giremedi işte. “Horluyorsun !Ya horlama. Ya da git başka yerde yat” diyen kendisiydi. Yanlızca o geceleri sarılmadan uyuyamadığı karısının kendisinden özür dileyip, horlamıyacağını düşünmüştü. “O zaman sana iyi geceler” deyip gideceğini hiç kestiremedi. Yatağın bir yarısı boş kalınca yüreğinin de yarısı boş kaldı. “Şimdi gel de uyu” diyerek hayıflandı.






      MEHMET BURAK YÜKSEL