Merdivenlerden inerek dış kapıya ulaşan orta yaşlı bir karı koca, dış kapının önünde kapıdan girmekle, kapı önünde yığılıp kalmak arasında bir görünümdeki Halil’i görünce, ona acıyarak baktılar.
Kadın, “zemin katta oturan öğrenci değil mi bu?” dedi.

“O! Yoktu epeydir, memleketindeydi. Dönmüş demek ki…”

Kapıyla temas halindeyken içerden çıkan adam kapıyı açınca dengesi bozulan Halil, boşluğa düşmüş gibi içeri doğru altı-yedi adım sendeleyerek, son anda düşmeden toparlanıp çıkan çifte baktı.
“Affedersiniz, özür dilerim, iyi günler, hık!…”

Halil Kaya, merdivenlere baktı, beş altı basamaklı merdiveni adeta cambazlık yapıyormuşçasına, arada sırada dengesi bozulup gerisin geriye yuvarlanıverecekmiş gibi tırmanmaya başladı.
Dış kapının yanındaki çift arkasından ha düştü, ha düşecek diye bir süre baktıktan sonra, adam karısının yanından ayrılarak Halil’in peşinden seğirtti. “Komşu, yardım edeyim!” diyerek bir emrivakiyle Halil’in koluna giren adam ona destek vererek merdivenlerden çıkarttı. Zemin kat kapısına giderken, bir taraftan da bir şeyler konuşuyorlardı.
“Epeyi içmişsiniz…”
“İçmiş miyim?”
“Hem de epeyi…”
“İçmişim… Niye içmişim?… Sor… bakalım… bi…”
“Niye içtiniz?”
“Ya… Bilemedin değil mi?…”
“Bu saatte, bu kadar içtiğine göre…”
“Ya!…
“Şu ev arkadaşınıza mı üzüldünüz? Kurşunlandı ya…”
“Cemal …”
“İsmini bilmiyorum…”
“Cemal. Onun adı Cemal… Ya!”
“Evet, Cemal’di…”
Halil Kaya, “ kurşunlanmış değil mi? Ama ölmemiş, değil mi? Bora, onu öldürmek isteyen adamı öldürmüş ama, değil mi?” diyerek, önünde dikildikleri kapıyı incelemeye başladı. “Ben babamın karşısına nasıl çıkacağım şimdi, ha?… Ya!… Burası benim evim… değil mi?” diyerek pantolonunun cebinden anahtarlığını çıkarttı. Anahtarlıktaki anahtarlar arasından kapının anahtarını bulamadı, adam aldı elinden, bir iki denemeden sonra açtı kapıyı, Halil’i içeri sokarken anahtarlığı teslim etti. “Siz, en iyisi mi, yatıp uyuyun biraz.”
“Teşekkür ederim, Alaettin abi…”
“Alaettin değil, benim adım Mehmet… Bir üstünüzde ki dairede oturuyorum ben de…”
“Tamam… Alaat… neydi?”
“Mehmet..”
Halil Kaya, “Mehmet abi… Sağol…” diye tekrarladı. Adamın elini öpmeye kalkıştı, sendeledi. “Ver elini öpeyim…”
“Yok… Gerek yok… Hadi iyi istirahatlar!”
Adam kapıyı çekerek, merdivenlerden aşağı inmeye başladı.
Giden adam kapıyı çekip gitmişti, ama Halil hala kapıyı kapatmaya çalışmaktaydı. Kapıyı açık bir kapıyı kapatacakmış gibi epeyi bir ittikten sonra kapattığına inanmış olacak ki, salona doğru, bir sağa bir sola yalpalayarak gitti, salondaki çek yat üzerine yüzüstü attı kendini. Attığıyla, midesinin bulanması bir oldu. “Öğğğ…”
Elleri üzerinde kalktı, yeni bir öğürme ve ağız dolusu istifra kaçtı ağzından, ani bir refleksle ağzını eliyle kapatmaya çalışıp yerinden kalkarak banyoya koştururdu, ama tutamadığı istifrası ellerini de bulayarak gittiği yol üzerine saçıldı. “Öööğğğ!…”
Banyodan içeri girer girmez klozetin deliğinden soktu kafasını, öğürdeyerek kusmayı sürdürdü. Hem öğürdemekteydi, hem de söylenmekte. “Nasrettin Hocaya demişler… Hocam, Öööğğğ… suratını sokarsan…. öğğğ… buraya sokarsan kıçın gibi… Öööğğğ… cayizmidir demişler… öğğğ… demiş suratına sıçayım… Öööğğğ… adi herif… pis herif… öğğğ… demiş… senin suratına demiş…” İşini bitirerek doğruldu. Üstü başı batmıştı. Lavabonun önüne geçti, musluğu iyice açarak suratını yıkadı, olmadı, kafasını musluğun altına soktu, üstü başı iyice ıslandı. Ceketini çıkarttı, banyodaki kirli sepetine doğru fırlattı. Gömleğinin eteklerini çıkarttı, düğmelerini çözmeyi denedi, beceremedi. Midesi bir kez daha bulandı, bir daha öğürerek açık musluğun önüne eğilip istifra etmeyi denedi, bir şey çıkmadı. Bir kere daha denedi gömleğinin düğmelerini çözmeyi, bir türlü çözemedi, tuttu iki yakasından, asıldı, düğmeleri patır patır kopartarak açtı gömleğinin önünü, çıkarttı gömleği, onu da kirli sepetine fırlattı. Yerlerdeki kusmukları gördü, banyo havlusunu aldı kapısının arkasında asılı olduğu yerden, onunla yerleri sildi. (güya!) Kapı dışına baktı, aynı havlu ile yerdeki pislikleri salonda ki kanepeye kadar düşe kalka sildi, havluyu banyoya götürüp, onu da kirli sepetine attı. Banyodaki musluğu sonuna kadar açıkken unutarak salona döndü, bu defa öteki kanepe üzerine sırt üstü attı kendini