Sevda ve hasret kokularý sardýðý zaman ruhlarýnýzý bazen “ýrlandýðýnýz”;

“Hey on beþli on beþli
Sokak yollarý taþlý
On beþliler içinde
Sevdiðim gözü yaþlý”

Türküsü var ya;
Ýþte o türküdeki kahraman benim..
Duygularý kirlenmemiþ,,
Sevda çiçeðini dalýndan yeni koparmýþ,
Hayallerini toprak kokularýna sarmýþ;
elleri nasýrlý ama yüreðinin temizliði yüzüne vurmuþ,
anasýnýn gonca gülü,
babasýnýn taze umudu,
gezdiði ve iþlediði topraðýn “namus bekçisi”..
Tek markasý “helal” olan,
“Haram”ý düþman belleyen topraklarýn civan merdi…
Ölünce “þehit” doðurunca “gazi” olan analarýn emzirdiði,
Terleri” ak”, gönülleri “mert” olan babalarýn büyüttüðü
Yüreðinde “iman” ,dilinde “besmele”,alnýnda “secde izi”nden baþka
sermayesi olmayan ;
bendim o kahraman..
Sadakat kokulu topraklarda hayallerimi kovalarken,
Umutlarýmý yeþertirken bir gür seda duyuldu;
-Memet kalk,Vatan nöbetine..!
Vatan dendi mi sular deðil “zaman” dururdu bizim için..
Önümüze ve arkamýza bakmazdýk;Ufuktan gelecek “mukaddes muþtu”da olurdu
Yüreðimiz ve gözlerimiz..
Adýmýz “Mehmet” idi ama “Mehmetçik” oluverirdi hemen..
“Küçük Muhammed..”
Muhammed diyemezlerdi büyüklerimiz;
Ola ki “kem bir söz” duyarsak Peygamberimiz’in ruhaniyeti incinmesin diye..
Ve sonra;
Emanet ederdik hayallerimizi ve umutlarýmýzý
Sevdiklerimize..
Babalarýmýz ve analarýmýz mahzun ama maðrurdu..
Anamýn ellerinde kýna..
Ýbrahim’in elindeki Ýsmail gibi beni Rabbime yolcu ediyordu..
Vurduk sýrtýmýza “dualar ve aminleri”
Ulaþtýk menzile..
Yüreklerindeki cesareti omuzlarýnda madalya olarak taþýyan
Komutanlarýmýzla kader çizgimiz ayný mevzilerde kesiþmiþti..
Karþýmýzda “tek diþi kalmýþ” canavarýn modern mermileri ve toplarý
Yaný baþýmýzda patlarken,
Maðarada “yol arkadaþý”na;

“Korkma! Allah bizimle beraberdir..” diyen “mukaddes muþtu”yu
Tekrar ediyorduk..

Kucaðýmýzda taþýdýðýmýz bedenler
Yarým kalmýþ sevinçlerin ve umutlarýn,
Uzaklarda gizliden akýtýlan gözyaþlarýnýn,
Elleri semada dualý dudaklarýn hasretiydi..
Topraða gömdüðümüz bedenler nurla yýkanmýþ
Kirlenmemiþ duygularý ötelere taþýyan
Yol ve Menzil ‘in Hakiki Sahibi’ne kavuþanlardý..
Bedr’in Aslanlarý,Malazgirt ve Fetih’in kahramanlarýyla
Ayný sancaðýn altýnda buluþanlardý..
Kimi zaman bulduðumuz ama çokça hasret kaldýðýmýz
Kuru yufka ve yaðsýz bulgur çorbasý
Yorgun bedenlerimizin yanýnda katýðýmýzdý..
Koðuþlarda hasretini mektuplara,
Siperlerde türkülere döken yanýk yürekleri dinlerdik..
Göklerin “ölüm” indirdiði,
Yerlerin “ölü” püskürttüðü o hengamda
Þehadet kovalayan mücahidlerdik..
Ve bir kahpe þarapnel göðsüme yapýþtý..
Sýmsýcak kaným topraða suluyordu,
Benim canýmdan “Can” katýyordu..
Gözlerim küçülürken içimde sevinç,
Ýçimde “þükür” büyüyordu..
Ve bende
Dilimde “zikir” sonsuzluk kervanýna katýlýyordum..
Þair’in Peygamberimiz’e sunduðu o þehit kanýyla dolu
“Mukaddes Kase”de benden de bir “damla” vardý artýk..
Ve o damla benim “þehadet mührüm”dü..
Ve ben de “Ölümsüz Diriler”in yanýndaydým..

Eðer sorarlarsa;
Onlarýn avm’lerde çýnlayan neþeli kahkahalarý deðil,
Ýffetli tebessümleri;
Parfüm kokulu yüzleri ve bedenleri deðil,
Buðday kokulu tenleri;
Huzur evlerine terk edilen analarý ve babalarý deðil,
Toprak ve hamurla yoðrulmuþ elleri öpülen
Cennet muþtusu analarý ve babalarý;
Rant ve para uðruna deðerlerini terk edenler deðil,
Sahip olduklarý “Az”ý “helal” ile çoðaltan iradeleri;
Kadýnlarýnýn iffet ve harimlerine düþman deðil,
O deðerler için canlarýný verecek azimleri;
Tarihi düþmanlarýmýzýn hile ve tuzaklarýyla
Kardeþine silah sýkarak bölücülük yapanlar deðil,
Vatan topraðýný kanlarýyla sulayarak aðýtlarýný
Türkçe,Kürtçe,arapça,lazca yakan ortak hisleri;
Hýrsýzlýk,gasp,yolsuzluk,fuhuþ,içki,kumarda kaybolmuþ
Bir nesil deðil,
Mayasý “helal süt” ,rýzký “helal lokma”,iþi “alýn teri”
Markalý erdemleri;
Vardý dersiniz…

Ve eðer sorarlarsa;
Üzerinizde gezindðiniz o topraðýn altýnda
Bugün kaybettiðiniz..
Ýman,ahlak,cesaret,iffet,azim,mücadele,sabýr gibi deðerlerin timsali
“Tarihi abideler” yatýyor dersiniz..
Eðer hatýramýza sahip çýkmak isterseniz
Tüllenen maðribi akþamlarý deðil,
Anadolu’nun üzerine doðan
Meþriki fecirleri sarýn yaralarýmýza..