Buradasın ya, aklını kaçırmış olmalısın. Hayat böyle bir şey, seçenekler sunar, bedeli karşılığında. Oysa hepimiz masum geliriz dünyaya. Deli olmalısın veya karanlık tarafa geçmiş.

Canımı yakıyor içimdeki ses. Göz çukurlarım ağrıyor, aralıklarla kör oluyorum, gün ışığını kaybedip
buluyorum. Müzik, ilacım. Daha beter boşalıyor gözümün gönlümün yağmuru. Yine müzik sarıp sarmalıyor yaralarımı, farkındayım. İhanete uğramış hissediyorum. Terkedilmiş, yarı yıkık bir ev gibiyim.
Bacalarım çökmüş, pencerelerim, kapılarım sökülmüş, duvarlarımın badanası kararmış, kirli, ıssız,
yoksunum. Anladım, haykırışlarım hep içime, sessizliğime hapsolurum. Susmak zorundayım.
Oysa aydınlıktı nefes aldıran. Oysa umuttu adım attıran...
Anladım. Hayat diye adlandırılan makinenin çalışma prensibini çözdüm. Sen ne dersen de. Hiç de komplike olmayan, alay edercesine basitliği ile hüküm süren hayat şifrelerini kırdım. Sen gül bana, kız veya lanet et, nasıl istersen. Susmak için kararlıyım. Susmak için buradayım. Merak etme, yokmuşum gibi davranırım. Hiçmişim gibi yaşarım. Ot muşum gibi sararıp ölmeyi kabullenirim. Katlanmak için değil, kabullenmek için buradayım. Yok muşum gibi... harcanırım.
Ahh...
Yandığımın hayatı. Aşk olmasa hiç çekilmezsin ya. Şükrettiğim bir tek bu.
Yalanların ortasında yandım. Canım çekildi, ölmek istedim. Kolay bir yolu olsa gider olduğum... Zahmetsiz, bedelsiz, fırsatsız. Ölmek istedim. Görmemek, duymamak, isyan ve hayal etmemek için ölmeliyim dedim. Şu hırsları, kibri, bencilliği, adaletsizliği, aymazlığı, cahilliği, bir daha cahilliği, acımasızlığı, merhametsizliği görmemek için ölmeliyim dedim. Ölemedim. Gitmenin yolunu bulamadım.
Bu kadar kolay mı? diye sordum. Avaz avaz haykırdım. Kolay mı inkar etmek. Kolay mı unutmak. Kolay mı vaz geçmek?.. Vicdanı öldürmek kolay mı?..
Kolaymış... Galiba. Gördüklerimden. Duyduklarımdan. Öğrendim.
Ahh be kardeşim. Çürüyüp gideceksin. İsmin, cismin, esamen kalmayacak. Keseni doldursan, beni yensen, ne olur?..
Yandığımın düzeni.
Ben, Aşk dedim...



eylül