ACEMÝ ÇAPKIN
Yazýlar, kaðýtlar, unutulanlar, gecikenler, yetiþtirilen iþler, gereksiz telaþtan saatlerini üst üste koyduðumda az kalsýn bir gün daha bitecekti. Yýllar böyle birbirine benzer günlerle geçmeye çoktan alýþtý. Bir ben alýþamadým, boþa bir ömür savurduðum duygusundan kurtulamadým. Sokaðým kusura bakma, darýlma. Sen sahile çok uzaksýn, denize yabancý. Bu akþam koþa koþa sana gelmeyeceðim. Ben denizi özledim, Saksaðan Birahanesi’ni özledim. Paraya kýymak, iki bira içmek istiyorum. Sahil yolundan geçen insan kalabalýðýna karýþmayý özledim. Çok gecikmem, güneþ denize inerken döneceðim. Vapur düdükleri sokaklarýn aðzýný burnuna getirerek karalýðý çaðýrdýðýnda...
Hayda sen de nerden çýktýn? Körün istediði bir göz, Allah’ýn verdiði içimi titreterek bakan iki siyah göz. Sen her dakikada baþka bir mucizesin yaþam. Gün solmuþ, güneþ eskimiþ, Sebahat taptaze, Sebahat yapraðýnda çið taneleriyle gonca bir gül. Baþýmýn belasý sebahat, zayýflýðým Sebahat, imkansýzým Sebahat. Bakamadýðým, dokunamadýðým, söyleyemediðim, sevemediðim Sebahat.
Gel, ayakta kaldýn, otur. Garson senin iþin gücün yok mu be anam. Ben çekerim O’nun sandalyesini. Eh be güzelim her zaman bu kadar güzel olmaya, aklýmý almaya mecbur musun sen? Ben neden mi bu gün çok az konuþuyor muþum? Bilmem, hiç farkýnda deðilim. Elimde deðil, gözlerinde kaybolmuþum iþte. Oðlum, bize bir bira daha ver. Kýzarmýþ patates, fýstýk getir. Ýçkiden hoþlanmadýðýný biliyorum. Israrcý olmak ta istemiyorum. Bir tane içersin, sadece bir tane. Hadi kýrma beni. Hayýr caným sýkkýn deðil. Yorgunum biraz, bunalýyorum çok bunalýyorum son günlerde. Yaþlanýyorum belki, her þey üstüme üstüme geliyor. Eskisinden daha kolay kýrýlýyorum, küskünlüklerim de daha uzun sürüyor. Elimden gelse alýr baþýmý giderim bu kentten. Kaçarým, kaçmak keþke çözüm olsa...
Bu hafta sonu beni bu kentten kaçýrmak mý istiyorsun? Seni yanlýþ mý duyuyorum? Böyle bir þey olasý mý? Senin aðzýndan çýkaný kulaðýn duyuyor mu? Garson bana bir bira daha verir misin? Duyduðum gerçekleþmesi hiç mümkün olmayan bir rüya olmalý. Eðer rüyadaysam sakýn beni uyandýrmayýn. Akþam olmuþ, güneþ batmýþ, eve geç kalmýþým. Kalayým, lütfen uyandýrmayýn beni. Yüz yýl düþünsem aklýma gelmezdi. Benim aklýmdan geçenleri mi okuyorsun? Çok güzel, gerçek olamayacak kadar güzel... Ben seninle cehenneme bile giderim, daðlar aþarým, denizler geçerim.
Tutuldum, kaldým, kilitlendim... Söyleyecek sözcük bulamadým. Uzun bir sessizlik oldu, upuzun... “Sen istedikten sonra, gelmek ne demek, uçarým hatta sevinçten” diyebildim. Samimi olup olmadýðýmý anlamak için bütün dikkatiyle yüzüme baktý. Bakmadý, içimi oydu, yüreðimi yerinden söktü. Heyecandan titreme baþladým. Bardaða uzanmýþtým dökülecek diye korktum, yeniden masaya býraktým. Bütün cümlelerim beni yüz üstü býrakýp gittiler. Konuþamadým, sustum, söyleyecek söz bulamadýðým için kendimden utandým.
Nedir bu acelen, bir yere mi yetiþeceksin? Daha geleli bir saat bile olmadý. Otur, ne olursun biraz daha kal. Bira ýsmarlamayacaðým, daha iki lafýn belini bile kýramadýk. Gerek yok, bol soru iþaretli bakýþlarýný harcama boþ yere. Hafta sonu seninle birlikte bu kentten kaçmayý istiyorum. Nereye gideceðiz? Bildiðin sakin, sessiz, güzel bir yer var mý? Sen neresi diyorsan, orasý olsun. Denizdere’ye hiç gitmedim. Sahilin güzelliði, uzun kumsallar, masmavi denizi umurumda deðil. Önemli olun seninle gidecek olmam. Yarýn biletleri alacaðým. Cuma akþamý yola çýkarýz. Gel, karanlýðýn içinde kaybolmadan bir kez sarýlayým sana. Ýyi akþamlar. Yarýn akþam bu saatlerde telefonla ararým seni.
Kent akþamýn ve hýzla akan otomobil farlarýnýn eline düþmüþtü artýk. Sokaklar her geçen dakika tenhalaþýyordu. Ýçimden otobüse binmek gelmedi. Evim sahile çok uzaktý ama yürümek istedim. Kulaklarýmda vapur düdükleri, kulaklarýmda günlük güneþlik bir kumsalýn sesi. Biraz düþ, biraz gerçek. Sebahat neden beni istedi? Binlerce kez O’na söylemek istedim. “Senden çok hoþlanýyorum” demek istedim. Söylersem bir daha yüzümü bile görmek istemez diye korktum. Oysa Sebahat ne kadar kolay söyledi. Öpmeyi düþlediðim, kollarýnda uyumak istediðim Sebahat, düþüncelerimi, bakýþlarýmý okudu sanki. Ýyi de o zaman problem ne? Neden sevinçten havalara zýplamýyorum? Neden sokaklara baðýra-çaðýra þarkýlarla haykýrmak gelmiyor içimden. Neden bu kadar allak, bullak oldum. Bir kadýnýn benden daha cesur olmasý mý gücüme gidiyor? Daha açýk, daha içten, daha savunmasýzca geliþi mi? Hayýr, çok acemiyim ben, çok zavallý... Ne söylerim, nasýl giderim, nasýl sarýlýrým? Nasýl davranýr insan, nasýl sever, nasýl seviþir? Bilmiyorum, hiç bilmiyorum iþte. Birlikte oturmak kalabalýk parklarda, konuþmak, nezaketten dokunmak, elini sýkmak kolaydý. Ýkimiz olmayý, tenha bir sahilde, duvarlarý benimle konuþmayan bir odada, sadece ikimiz olmayý hiç uzun boylu düþünmedim ki ben. Aklýmdan geçenleri bilse gülmekten ölür, kararýndan döner. Çok gülünecek hallerim var, çok þaþýlasý endiþelerim.
Ben, sokaklar, parklar, deniz ve koca kent taze bir gecenin kollarýndaydýk. Yýldýzlarý henüz sýcak sohbetlere bile baþlamamýþ bir gecenin kollarýnda. Terden sýrýlsýklam yürüyorum, sýrýlsýklam endiþeli, sýrýlsýklam sorular yaðýyor aklýma. Yanýma hýzlýca kendi yaþlarýmda saçlarý aklaþmýþ bir yaklaþtý. “Abi ateþin var mý?” Yüzüne bile bakmadan sigarasýný yakýyorum. Kendi kendimle konuþarak yürüyorum. “Evet ateþim var, baþkasýnýn sigarasýný yakacak, ama önümü aydýnlatmaya yetmeyecek kadar. Ateþim var, yanýyorum, sadece þimdilik külüm yok.
ACEMÝ ÇAPKIN -2     
Bütün gece uykuyu aradým. Yataðýmýn saðýna soluna baktým. Yastýðýmýn altýnda da yoktu. Defalarca kalkýp tuvalete gittim. Gazete köþelerinde okuduðum bütün reçeteleri uyguladým. Ayran içtim, ýlýk bir duþ aldým, koyun saydým, keçileri ve hatta büyük baþ havyvanlarý saydým, süte bal karýþtýrdým. Bildiðim hiçbir yol uyumama yardýmcý olmadý. Yarýn, yolculuk, hafta sonu, Sebahat, bir aksilik olmasa bari endiþesi beynimi bir saniyeliðine bile bana býrakmadlar. Sabah beni kan çanaðý gibi gözlerim ve aðrýdan çatlayan bir baþla bulmuþtu.
Zoraki bir kahvaltýyla “duyup zilin sesini” güne baþladým. Zaman beni ve kendini evraktan deftere savururken saatim hep Sebahat’a birkaç kalayý gösteriyordu. Ýkindi sonrasý Sebahat garajdan, ben Çakýrkuyu’dan otobüse bindim. Denizdere kasabasý buradan iki saat sürer. Eðer kalbim durmazsa, ömrüm yeterse “sýký dur gece, sakýn kaçma kumsal” ben geliyorum. Yanýmda kýzlarýn en güzeli, en çok düþlerimi süsleyeni... Bu akþam ýþýltýn ne kadar parlak olursa olsun soluk kalacaksýn ay ýþýðý. Üzgünüm senin için yapbileceðim bir þey yok, elim darda...
Otobüsümüz baðlardan, pamuk tarlalarndan, yarýsý yanmýþ ekin anýzlarýndan, sulama kanallarýndan, köprülerden kasabalardan geçti. “Kuzu kurdun, yol fordun” kamyonlarýný geçemedi. Sebahat’ýn elini tutmak istedim, kolumu boynuna dolamak istedim, yapamadým. Bütün yol þarkýlarý sevmenin insan saðlýðý üzerindeki olumsuz etkilerini söylediðinden havaya giremedim. Hele bir yol bitsin, akþam olsun... Yükselen toprak grubu, alçalan su ve ateþ burcuna yaklaþsýn. Siz beni bir de ozaman görün.
Gazete falýmda okudum. Ýþ hayatým iniþ çýkýþlý, aþk hayatým sakin olacakmýþ. Allah sonumuzu hayreylesin. Ýþsiz ve çulsuz iyi bir aþýk olmak kaderimizse elden ne gelir. Sebahat bir ara baþýný omuzuma koydu. Ýki kuruþluk aklým vardý, onuda aldý. Eline uzandým, elini tuttum, elini elime aldým. Sanki ýþýklar yandý, film ara verdi. Yolculuk bitti.
Korkularýmýn final sahnesi gelip çattý. Ya pansiyonlar almazsa bizi, oteller illa nikah cüzdaný diye tutturursa? Kapýlarýndan dönmeye, utana sýkýla kaçar gibi gitmeye razýyým. Aþaðýlayýcý bakýþlar adamý yerin yedi kat dibine sokmaz mý? Býyýk altýndan manalý sýrýtmalar öldürür beni. Geldiðime, geleceðime piþman olurum. Birkaç küçük otele, pansiyona baktýk. Biri hariç hepsinin uygun boþ odalarý vardý. Kimsenin nüfus kaðýdý bile sorduðu yoktu. Sadece oda ücretini peþin olarak ödemenizi istiyorlardý. Yazýn bu kalabalýk mevsiminde, sahile sýkýþmýþ balýk sürüleri gibiydik. Kimsenin aðlarýný doldurmak dýþýnda baþka bir kaygýsý yoktu.
Böyle bir günün sonunda üstünüzde yapýþ yapýþ kaymaklanan terden kurtulmak istersiniz. Ýlk aklýnýzda olan ne açlýðýnýz, ne yorgunluðunuzdur. Odaya çýkar çýkmaz bir duþ almak istiyordum. Bütün olaylar tam burada düðümlendi. Duþ almak isteyen biri daha vardý. Sýrayý önce Sebahat’a vermek en iyisi diye düþündüm. Ama yanlýþ düþünmüþüm, Sebahat sýrayla deðil, birlikte olmasýnýn zamanýn gelip çattýðýný bakýþlarýyla söylüyordu. Bütün yaþamýnýzý sizi bekleyen olaylara hazýrlamak için harcasanýz bile boþuna. “Ben böyle bir þeyle karþýlaþsam þöyle davranýrdým” demeyin sakýn. Donup kalmak, ne yapacaðýnýza bir türlü karar verememek kaçýnýlmazýnýz olacaktýr. Aldanmayýn... Soyundum, aklýmda yanýtsýz binlerce soru... Þimdi sadece beceriksizce titrediðimi hatýrlýyorum. Emindim, son kararýmdý, artýk inceldiði yerden kopmasýnýn tam zamanýydý.
Nisan yaðmuru tadýnda ince billurdan zerreler omuzlarýma akýyordu. Sebahat ve ben, birde kýþkýrtýcý büyülü bir sessizlik. Kocaman bir ateþ gelip içime oturdu. Aklým gitti, kaným damarlarýmda delirdi... Karþý konmaz bir merakla Sebahat’a baktým. Dokunduðum her yer, uçmaya sabýrsýz bir kuþ yüreði gibi atýyordu. Ýçimdeki ateþ her geçen saniye büyüdü. Sonra þimþekler yaladý bütün bedenimi. Sabrý tükenmiþ bir sancý bedenimden dýþarý haykýrdý. Ayaklarým yerden kesildi. Bütün zamanlardan, bütün dünyadan uzakta bir yere savruldum.
Kendime geldiðimde ayakta duramayacak kadar yorgundum. Anýlarýmýn neresinde saklandýðýný hiç bilmediðim bir yerde, bir göl kýyýsýndayým. Akþamýn ýlýk rüzgarlarý sazlardan suya uzayan dalgalar çiziyorlardý. Derin, dipsiz bir huzurun içinde, yorgun... Sebahat’a sarýlýp uyumak istiyorum...
Yýllarca biriktirdiðim düþleri yaþamak için iki günün yetmediðini öðrendiðimde haftasonu bitmiþti. Bütün þarkýlar söylenmeden, istemeye istemeye otobüse bindik. Endiþelirimi, korkularýmý nerde yitirdiðimi anlayamadým. Sebahat elimi tutuyordu, baþýný omuzuma koyuyordu. Ýstemeden iki gün öncesi geldi aklýma. Engelleyemedim, güldüm...
Bütün yaþadýklarým bir yana, ilk defa yolumu þaþýrdým. Çeçeðe boðulmuþ bir baharýn ortasýna düþtüm. Ýlk defa yolumu þaþýrtým. Engin bir çaðlayandan dipsiz bir göle uçtum. Girdabýnda iki gün dolandým durdum. Kendimi çiçeðe boðulmuþ bir baharýn ortasýnda buldum...

Güller Beni Anlar
Seyfullah