Çocukların mezarlarındaki çiçekler,
Sulanmadan büyüyünce,bu savaş bitecektir aslında...
Gözyaşları karışacak toprağa,
Ve bir hayat verecek,
Mezarların üstündeki,çiçeklerle yaprağa...

Tankl'ların paletleri,
Sadece ve sadece bedenlerimizi çiğner.
Duyacaksın yanki sen de zaman zaman,
Bir Irak'lı çocuğun şarkıda söylediğini,
Anası babası başında yokken,
Kardeşlerini çok güzel eğlediğini...

Mezapotamya,ne zaman olmadıki,
Senin topraklarında kavga.
Bazıları mertçe,bazıları şimdiki gibi adice...
Gitarları,valkmenleri ile geldiler.
Ne güzel Irak'ta amaçsız bir piknik sanki;
Ama şunu bilki yanki,
Haklı olan bir savaşın kaybedildiği,
Daha hiç bir tarih kitabında yazmaz.
Ama sen ve senin komutanların,
Tarih okumadıklarından hiç,
Böyle sizin gibi salarlar,
Salarlar üstümüze bir sürü piç...

Çocukların mezarlarındaki gülleri,
Koparmayı denemeyin sakın.
Dikeni batar,kanar elleriniz kanar.
Onlar meleklerin kollarında belki de şu anda...

Allah sevdiği kuluna dert verirmiş;
Sevmediğinide,yankiler gibi,
Pisi pisine gebertirmiş.

Direnişin kaleleri,Irak'lı çocukların anneleri;
Ülkelerinizin ve çocuklarınızın yaralarını sarmak,
Yıllarınızı alacak belkide...
Ağlarken gözyaşlarınızı göstermeyin sakın.
Bu adiler görmesin,
Bir Irak'lı anneyi de ağlattık bakın,
Demesin şerefsizler...

Vurun,kırın,parçalayın,ülkelerimizi yıkın.
Ama elimize geçtiğinizde,
Bizden merhamet beklemeyin sakın...