Hacivat'ý gece uyku tutmaz. Sabah erkenden kalkar, giyinip dýþarý çýkar. Karagöz'ün evinin kapýsýný çalar. Bir daha çalar. Karagöz uykulu gözlerle pencereye çýkar. Bakar kapýyý çalan Hacivat'týr: " Hacivat, sabahýn seher vakti neden kapýyý çalarsýn? " diye sorar.
Hacivat: " Ýn aþaðý Karagözüm, yarenlik edelim. Ben söyleyeyim, sen dinle. Sen söyle ben dinleyeyim. "
Karagöz: " De git Hacivat, baþka iþin yok mu senin? Alýrým ayaðýmýn altýna. "
Hacivat: " Gel aþaðý Karagözüm, gece uyku tutmadý. "
Karagöz: " Seni uyku tutmadý ama benim uykumu kaçýrdýn. "
Hacivat: " Uykunu mu kaçýrdým? Uykun nereye kaçtý? "
" Uykum sana kaçtý, " diyen Karagöz, pencereden Hacivat'ýn üstüne atlar. Boðuþmaya baþlarlar. Karagöz'ün elinden kurtulan Hacivat: " Dur Karagözüm, sana bir hesap sorusu sorayým, bilirsen hemen giderim. " der.
Karagöz: " Sor bakayým, benim hesabým kuvvetlidir. "
Hacivat: " iki iki daha kaç eder? "
Karagöz: " Hý.. "
Hacivat: " Yani ikiyle ikiyi toplasan kaç olur? "
Karagöz: " Kaç mý olur? Ýkiyle ikiyi toplasan kaç olur? "
Hacivat: " Tamam iþte Karagözüm, ben sana soruyorum. Ýkiyle ikiyi topla kaç buldun? "
Karagöz: " Sen kaç buldun? "
Hacivat: " Ben sorduðum sorunun cevabýný biliyorum. Sen biliyor musun? "
Karagöz: " Ben biliyorum. Sen bilmiyor musun? "
Hacivat: " Ben biliyorum. Sen biliyorsan söyle? "
Karagöz: " Ýki iki daha þey eder. Ya Hacivat, bu soru kolay, daha zorunu sor. "
Hacivat: " Sen bunu bil, daha zorunu sorarým. "

Karagöz düþünürken, aradan zaman geçer. Saða sola bakýnýp bir kurtarýcý ararken, Tuzsuz Deli Bekir çýkagelir. Hacivat'tan çok Karagöz'le haþýr neþirliði vardýr: " Vay Karagöz, arpacýk kumrusu gibi ne düþünürsün? Karadeniz'de gemilerin batamaz, kayýðýn olsa Marmara'da batardý. Bilmem anladýn mý? "
Karagöz bu matizden oldum olasý hoþlanmamýþtýr. Onun olduðu ortamda dut yemiþ bülbüle döner. Matize korkuyla karýþýk saygý duyar. Her zaman, matizin belindeki býçak olmasa ben bilirim yapacaðýmý, der. Ama ufaktan da olsa racon kesmeden duramaz: " Ya matiz, Hacivat beni gece rüyasýnda görmüþ. Sabah erkenden kapýma üþüþtü. Soru soracaðým, dedi. Þimdi sen söyle: Ýki iki daha kaç eder, ben bilemem mi? "
Matiz: " Bilemezsin. Bilirsen seni sokak sokak sýrtýmda gezdiririm. " Der ve belinden býçaðýný çýkarýr, aha bak þuraya yazýyorum, diyerek çömelip topraðý eþeler.
Bunun üzerine Karagöz sadece küçük deðil, büyük dilini de yutar. Sus pus olur ve gözlerini aþaðý indirir. Ýçinden, matiz geldi, beni Hacivat'ýn elinden kurtardý ama rezil etmese bari, diye düþünür.

Karagöz'ün süngüsünün düþtüðünü gören matiz Hacivat'a döner: "Bak Hacivat, ben ilk mektebin birinci sýnýfýna giderken, sýnýfýn en tembeliydim. Arap hoca bize dua öðretirdi. Evde kitaptan iyice çalýþýn, ezberleyin, gelin. Ýþte þu, þu dualarý okutucam, derdi. Ben evde tastamam dualarý ezberlerdim ama Arap hoca karþýma dikilince dualarý unutuverirdim. Bana kýzardý, baðýrýrdý. Senenin ortasýna doðru bu Karagöz bizim sýnýfa geldi. Arap hoca beni býraktý, buna yöneldi. Karagöz araptan çok azar iþitti. Üçe gitmedi. Daha sonra baþka mahalleye taþýndýlar, bu da araptan kurtuldu. Arap hoca tekrar bana döndü. Bir sene sonra ben de araptan kurtuldum, dörde gitmedim. "
Matiz derin bir iç geçirir, hal ve gidiþ böyle Hacivat kardeþ. Haydi, kalýn saðlýcakla, der ve yürüyüp gider. Karagöz ile Hacivat ise, az sonra selamlaþýp dostça ayrýþýrlar.


Yazan: Serdar Yýldýrým