Kaç kişiydik o gün
memleketi kurtarmaya soyunan
bir sen bir ben
İsmail Coşkun bir de Recep
Ayşe ile Hüsniye
onları da unutmayalım diye
dürtüyor yandaki arkadaşım...

Önce ekonomiyi ele aldık
memleketi uçurduk fabrikalar kurduk
asgari ücret beş misli
dur be çocuk dur burası pek bir hisli
biz de artı değer martı değer okurduk
baktık denize
hakikaten martının kanadı denize değdi
ekonomi bu her şeye yeğdi...

Bir sen bir ben
İsmail Coşkun bir de Recep
sonradan geldi Ayşe ile Hüsniye
turizmi patlatalım dedik
öyle ya bacasız sanayi
sanma ki sana gelen turist enayi
turiste kazık atma
ondan sonra kârını katla da katla...

Petrol çıkarsak fena olmazdı
peşine de doğal gaz ve kömür
oh ne ala zenginlik ne ala ömür...

Anarşiyi bitiririz çok kolay
bir de askerlerimiz ölmese
şehitlik yüce bir makam
kimse onları ölü gibi görmese...

Sade biz mi sade biz mi
bu sıralar herkes memleketi kurtarma derdinde
ne planlar ne programlar
yürekten beyinden damlarda damlar...

Tarımı uçursak dedi biri tek kurtuluşumuz o
biraz domates biber patlıcan
zeytin fındık biraz
gel çiftçi kardeşim etme naz
ek biç paranı al haz al haz...

Ne çok severiz biz bu memleketi
ne çok kurtarırız uçurumun kenarından
lafları yükleriz peynir gemisine
yakıtı mı yok ne
laflarımız nasılsa çürümez
durur durduğu yerde de bu peynir gemisi de bir türlü yürümez..