Nereden baþlasam? Cümleler gelip geçerken trene yetiþmeye çalýþan bir yolcu gibiyim. Karalamak istediklerim, sorular sorulup cevaplar verilmiþ, hepsi zihnimde ve yine de olmuyor. Kafamýn içinde birçok ses, her birÝne kulak vermeye çalýþýrken yine olmuyor. Biri “ boþver” der, kimi isyanlarda, “gülüp geç, deðmez” diyenden ve ýsrarla umuttan bahseden var. Yorgunum. Þu an tek bildiðim, yorgunum. Yorgunluðumu eski, hisli þarkýlarla yutkunuyorum. Yudum yudum içiyorum anlatýlmaz huzuru. Kelimeler solgunlaþtý, önemsiz kaldý yazýlacaklar. Dizelerde yaþayan duygular sarmalayýp götürdü beni.

Gözlerim yumulu etrafýma bakýnýyorum, kalbimi dinliyorum. Aþk’ýn sýðýnaðý, hayattan öte memleketim, yüreðim. Ah be hayat. Allý pullu, þenlikli bayramlarýn, renksiz günlerin, dizginlenmemiþ hýrslarýn, iniþlerin, yokuþlarýn, her þeyinle uzak dur benden.
Tek bir dilek diledim, içinde sadece Aþk olsun istedim. Sinsice sokuldun hayat.
Neler yazmadým ki sana, nasýl da duvarlarý yumruklattýn bana.
Ben senden vazgeçsem de, yüreðim býrakmadý. Aþk bende, ben aþkta, gelip geçti yýllar.

Gönlümdeki cennet bu yaþlý gezegende mecnun. Kahýrlar, yalanlar, sahte seraplar, bir hengame ki bitmez. Bir huzur veren aþk yüreðim. Yaslanýp uykuya daldýðým, içimin yaralarýný tek tek öpüp iyi eden yüreðim. Ne olur karanlýk çökse, korkular yaðsa, bir tek caným var alacaðýn, aþk ise hep bana kalacak.

eylül