’’Dünya’nýn en iyi öðretmenleriydi onlar
Yüreðimize taht kurmuþlardý’’


Benim ellerim
hayata tutunmaya yetmiyordu
benim gözlerim
gerçekleri tüm çýplaklýðý ile görmeye yetmiyordu
benim yüreðim
sevgi nedir saygý nedir fazla bilmiyordu
sen ellerimi tutuncaya
sen gözlerimi açýncaya
sen yüreðime sevgi katýncaya kadar öðretmenim

Bizler öðrenciniz olmaktan ne kadar mutluyduk
bilgi açlýðýmýz her ne kadar devam etse de

Herkesin altýndan kalkacaðý bir iþ deðil
sabýr lazým, sevgi lazým, aþk lazým
hele de Ýlkokul Öðretmenlerim
bana kalsa en yüksek maaþý sizlere veririm

Ellerinizle yüreðinizle
sevgi dolu sözlerinizle yoðrulduk
düþtüðümüz yerlerde sizin ile doðrulduk
bir heykeltýraþ gibi
ince iþçilik aslýnda sizinki

Elinizi öpüp de alnýmýza götürdüðümüzde
içinizden gelerek diyorsunuzdur bundan eminim
’’Bu çocuðu ben yetiþtirdim
vatan sevgisi ile dolu dolu, adam gibi bir adam olmuþtur inþallah’’

Ben de diyorum ki içimden
yürekten gelerek can-ý gönülden
öðrenciniz olmak büyük gururdu
ne mutlu bize, iþte bu en büyük hediye
Ahmet okumaya sizlerin sayesinde vuruldu...