Sýradan bir hayatým var, bir çok kiþiye göre sýkýcý denebilir. Rutinlere kapýlmýþ akýyor zaman. Kalabalýðýn içerisinden herhangi birisiyim, bundan rahatsýzlýk duymadým. Özgüvenim, vicdaným yerinde, kendi mütevazi yolumdayým. Öðretilende kaybolmadým, onu sýrt çantamda sakladým. Anlayacaðýn, Hayaller Ruh’a, gerçekler Hayat’a dair deyip hayýflanmadan yürüdüm.
(Bunlarý okuduðunda laftan ibaret diyeceksen bil ki umurumda deðil, seni tanýmýyorum, sen de beni. Sonuçta düþüncelerinle beni yargýlar sonra unutursun. Bu arada, “Þey” olan ben olurum. )

Hayatta olmak Zaman ile sýnýrlanmýþ dram aksiyon. Bazen þüpheli derecede sakin, bazen gerilimli, çokça ise olaðan, iyi kötü belli anlayacaðýn. Kabaca: bu filmi ben seçmedim, içine düþtüm.
Ýðreniyorum hayattan. Ayna, ayna: sorarým, var mý daha üçkaðýtçýsý , daha oyunbazý ondan? Zaman ayarlý kendisi, bunun farkýna varmak ise, sýký dur, gecikmeli. Ýyi, tamam, unutalým.

Düþündüm de, harcayacak ne çok vaktim varmýþ meðer. Diyeceksin ki : “biriktirip kenara koyacaðýný mý sandýn?”. Ne bileyim, bilmekle de alakasý yok ya, velhasýl sayacý okumuþ hayat. Tam oldum diyecekken faturayý da göndermiþ: Ýniþler, çýkýþlar, gözyaþý ve kahkaha, anlayacaðýn, hepsi bir arada. Aah be Hayat.

Sinir olurum bazý davranýþlarýma, bazen ise varoluþuma. Kimbilir, asabiyetim belki kendimi görmezden gelmekten.
Deli deli çalkalanýp durulur iç dünyam. Fýrtýnalar sonrasý, en sevdiðim, þeffaf sükunet. Derinlere dalarým, sonra yavaþça saf hüzünde boðulurum. Böyle bir nezaket yok…
Kendimi “olmaz öyle” diye söylenirken yakalarým. Sonrasý deðiþmez; içimden dýþýma isyan edip bir yanýp bir sönerim, hep kendi kendime. Nefesin mucizesine ihanet mi, yoksa ruhun terki mi olmuþ Hayat denen bu kýyamet, durmadan sorar dururum özüme. Aah.
Bir duru an’ýn kucaðýndayým. Sorular ve cevaplar ise çýlgýn harp halinde. KelÝmeler kanatlanmýþ…

eylül