Ben Balýkçý Servet
kendimi bildim bileli denizdeyim
kimisi ekmeðini taþtan çýkartýr
ben de taþ gibi dalgalý denizden...



siz bilmezsiniz
zaman zaman rahmetse de deniz
kimi zamanda hýrçýndýr aksidir epeyce
kýzar böðrüne sapladýðýmýz çaparilere
kýzar aðlara teknelere
zýrnýk koklatmaz kimi günler
Allah ona o da bize
yeter ki istesin karnýmýzý doyurmayý
gelir hemen dize...



ben Balýkçý Servet
kendimi bildim bileli dört yaným deniz
küçükken anneme
’’Beni suda mý doðurdun yoksa ana?’’ diye bile sormuþtum...



hükumet ’’Yasak kalktý haydin.’’dedi mi
biz balýkçýlarda ’’Vira Bismillah’’ deriz
günler öncesinden hazýrdýr takalar, hazýrdýr miçolar tayfalar
aðlar tastamam
Reis Baba’da ’’Rastgele uþaklar bahtýmýz açýk ürünümüz bol olsun.’’ derse...
gözlerimiz yüreðimiz coþku dolar
hamsisine, istavritine, palamutuna, çinekopuna
sallarýz aðlarýmýzý sallarýz gönlümüzü yüreðimizi...



cömerttir çoðu kere ekmek teknemiz deniz
dosttur candýr
onun ile yeþertiriz hanelerimizi
onun ile saðlamlaþýr aile baðlarýmýz
onun ile yatar onun ile kalkarýz
her zaman gözümüzün bebeðidir
o küçük ama içi bereket, sevgi dolu teknelerimiz
yaþýyoruz çok þükür muhtaç olmadan ele
rastgele uþaklar haydi rastgele...