Kendin ile hesaplaşmalarından
geçer not aldığın zaman
kendine asla torpil yapmadan
gideceğin sonsuz diyarlarda da
yüzün gülecektir mutlaka
ve bakacaklar ki hayatına
bir zaman ufak tefek hataları olduysa da
adam gibi yaşamış adam gibi ölmüş
sadece gerçeği
gerçeği bulmak için
beynine örümcek gibi bilgi ile ağlar örmüş...

Issızlığın ortasında yalnız kaldığın anlarda bile
beni de ittirirler diye
varlık içinde yokluğa üzülme sakın
biliyorsun ki yaşam en büyük hediye

İster bir insana bak
tanrının şefkat dolu gözü ile
ister bir karıncaya ya da kediye
taşa toprağa ve börtü böceğe hatta kelebeğe...

Onların dahi soracakları olursa
sana zulüm adına
sen biliyorsun ki
insanları da sevdin hayvanları da...

Aşk’ın da sevginin de vardın tadına
hayatta da bağlandın sadece bir kadına...

Şu mubarek günlerde
başını sevdiğinin göğsüne yasla
bir tek varlıktan
korktuğunu belli et alabildiğine
ki’’yalnız benden korkun’’diyor kitapta
ama bir gün mutlaka gelecek olan ölümden asla...


AHMET ZEYTİNCİ