Ýþin tuhafý insanlar üreten bir kolektif alanda insan olduðu halde, insanlar kolektif akýl ile kolektif özne olarak düþünüp davrandýðý halde kolektif bilgiyi, kolektif bilinci anlam olarak ne bilirler ne söylerler ne kategorize ederler. Kolektif bilinç bileþenlerine bile ayýramazlar.

Adeta kolektif olana sosyal bir içgüdüsel tepkileri vardýr! Bunu da anlamak hiç de zor deðil. Bu günkü kiþisel servet ve zenginlikler kolektif emeðin ve kolektif kapasitenin sömürülmesiyle vardý.

Bu sömürücü ve gaspçý sistem dünden bugüne kolektif alaný ve kolektif alan çaðrýþýmlý geri beslenme bilgilerini yok saymak, unutturmak, bu konuda bilgisi sizliðin karanlýðýný oluþturmak için dini ile imaný ile ideolojisi ile hani az uðraþmadý.

Totem alanla birlikte izole olma anlayýþý ön plana çýkmýþtý. Ýzole alan duygudaþlýðý, TOTEM KARDEÞLÝKTÝ. Totem kardeþliði içinde kendinizmiþ gibi totem kardeþlere de empati yapmak esastý.

Yani totem kardeþliði içindeki tutumunuz bencil olmak yerine özgecil olmaktý. Tarihte ilk kez özgecilik totem kardeþliði içinde belirdi. Totemi alan sadakalýk bir ortam öngöremediðinden, sadaka da yoktu.

Totem alan içinde olanlar birbirinin kendisi gibilerdi. Totem kardeþliði özgecilik gibi manaca bir ayrýntý ortaya koyma iþiydi.

Totem kardeþliðinin mana üzerinde ayrýntýya doðru gitmesi dil sel öðelerin geliþmesini ve geleceði zorlayacak olmanýn bir intibak süreciydi.

Totem alanýn duygudaþlýðý; sürüye baðlýlýðý deðil gruba ait olmanýn baðlýlýðýydý (totemi aitlikti). Dolaysýyla da totem duygudaþlýðý totem kardeþlere baðlýlýktý.

Yani totem alan içinde totemilerin duygularý da yalýtýma edilmiþti (tecridiydi). Duygularýnýz sadece gruba ait olanlara gösterilen bir alakaydý. Grubunuz dýþýndaki hemcinsleri avlayýp yiyebilirdiniz!

Totem dili içindeki mana yüklemelerinde acýma, þefkat, merhamet, baðýþlama gibi "ayný Tanrý'nýn kulu olma" fikri de yoktu. Zaten olamazdý da. Bu tür mana içinde olmamalarý barbarlýklarýnda deðildi.

"Ýhsan ettim, baðýþladým, merhametim öfkemin önüne geçti" türünden özel mülkü kutsayýcý bu tür ayrýntýlarý ile gönüllere korku salan bu gibi argümanlar ortada yoktu. Þeytan bu tür söylemler ayrýntýsýnda gizliydi.

Bu türden mana düþüncelerinin ve mana dilinin ortaya çýkmasý için "mülkün sahibi o" denen bir zaman ile "mülkümden dilediðime dilediðim kadar verdim" denen zemin, henüz ortada yoktu.

Dahasý Avcý toplayýcý bir totem alanda ne mülk vardý ne mülk biliniyordu ne de mülk sahibi biliniyordu. Mülke de ihtiyaç yoktu çünkü üretemiyorlardý. Kolektif yaþama alaný denen bölgeyi savunma vardý.

Uygun zaman ve zeminin olmadýðý ortamda da o türden zamaný ve zemini güden mana düþüncesinin deðil kendisi, eser miktar düþüncesi bile olamazdý. Þartlar hiç mi hiç uygun deðildi.