Yol belli…
Kum saati çevrili, laf, söz dinlemiyor,
Saniye saniye düþüyor ömür taneleri
Aklar sýrasýyla saçlara, kaþlara düþüyor

Kaç kum tanesi ayak diretiyor, diþ biliyor geceye
Yorgun ve mutluyum, lakin;
Al birini vur diðerine
Elde kalan bütünleþmiþ anýlar, bir de sevgili günlük

Olmayacakta hani!
Bir daha gelmek mi dünyaya?
Allah yazdýysa bozsun söylüyor dilim
Kalbim katýlmýyor dilime

Sonra; o his düþünce yüreðime
Gözlerim kapanýyor
Boncuk boncuk terliyor tenim
Belki sevebilir miyim gelecek sefer birini diye

Düþünmeden edemiyorum
Aþka, aþýk olmak varya
Ýnsana deðil, o duyguya sarýlmak
Huzur veriyor

Bir daha çalacaksa o þarký
O mýsra
O kýtalar
Bu sefer veririm besteye elimi

Tutunabilir, dayanabilir
Nakaratý söylemeyi deneyebilirim..
O þarký tekrar çalacaksa, ama!
Aksi taktirde;

Bir daha gelmek mi bu dünya’ya;
Allah yazdýysa bozsun
O þarký yoksa ve
Þiir yoksa
Ben yokum