DÖN MEHMET


     Seni ne çok seviyormuşum, ölesiye özledim. Alışkanlık belki de. Hep yanımda yakınımda ol istiyorum. Seslendiğim zaman yan odadan ses ver. Eviyenin yanına diziverdiğin kirli bulaşıklar yüzünden kızdır gene. Her sabah düzensizce kapı arkasına çıkardığın terliklerini tekmelemek gelirdi içimden. Olsun Mehmet, ben razıyım, yeterki sen dön bana.Her gün alışılmış bir törenin ayrıntıları gibi, terliklerini kaldırmaya, buruşturup attığın pijamalarını katlamaya razıyım. Yeter ki dön

     Her eşyada izin var. Seni öyle özledimki, işten eve gelince bomboş ve anlamsız gelen evi, senin sevginin yuvayaptığını anladım artık. Senin elin değmiştir diye koltuklara, bardaklara saygı duyar oldum. Seni öyle özledim ki her akşam televizyonun karşısında oturduğun koltuğa oturmayı adet edindim.

     Seni özledim Mehmet, kokunu özledim. Gittiğinden beri kim bilir kaç kere görünmeyen bir gözcüden utanaraksuçlu suçlu dolabının kapağını açıp elbiselerini kokladım.

     Artık sigara içmene, eşyalara sigara kokusu sindirmene de kızmayacağım Mehmet, özledim çünkü seni. Ben razıyım dumanınla başımın ağrımasına, midemin bulanmasına. Yeter ki sen dön. Akşamları sen varmışsın da ellerini yıkayıp sofraya geliverecekmişsin gibi iki kişilik hazırlıyorum sofrayı. Hep senin sevdiğin yemekleri yapıyorum. Dön Mehmet, dön. Yuvamıza dön.

     Anladım seni, kendimi de anladım. Evet kadının yeri evi olmalı. Sen önemlisin benim için, biz önemliyiz. Belki... belki yakın bir gelecekte o çok istediğinbebeğimiz de olur. O da önemli olur bizim için. Anladım Mehmet, evliliğimizin başından beri anlatmaya çalıştığın şeyi anladım. Toplumu yozlaştran şeyin kadının sokağa dökülmesi olduğunu anladım. Herkesin rolünü oynaması gerektiğini, çalışma hayatının kadınlığıma mal olduğunuanladım. Seviyorum seni. Hiçbir akıntıya kaptırmayacağım canım kendimi. Ben evimde hürüm ancak. Anladım Mehmet, dön geri.