Yine seni anıyorum kalem elimde
Adını bilmeyenler anlasın diye
Seni unutanlar utansın diye
Yine seni anıyorum kalem elimde

Kür Şad gibi gürleyemez gökyüzü
Bulutlardan yüksek
Dağlardan asil
Kayalardan serttir yüzü
Kılıçlardan keskindir bakışı, gözü

Yiğitlik yüzünde simgeleşirken
Cesaret dolaşırken damarlarında
Kür Şad'ın aklı atalarında
Çin elinde esareti çekerken

Ve altı yüz otuz dokuz yılında
O kutlu gün gelip çattığında
Kür Şad alır kırk arkadaşını yanına
Gider bakar ecel denen şeyin tadına

Bir imparatorluğa kafa tutan adam
İzlerken bizi yanında kırk yiğidi
Olur mu onu unutmak
Olur mu onu bilmemek!

Hey koca Kür Şad, senin de gülecek yüzün
Bu millet yeniden uyandığı gün!