Lordum’un Suskunluðunun Sebebi Hikmeti…

Seval Deniz Karahaliloðlu

Pek Sevgili Lordum,
Çöl geceleri kadar suskunsunuz bugünlerde.
Uzun süre haber çýkmayýnca sizden,
Ýçimizi, bir bahar sabahý kadar ferahlatacak bir ‘merhaba’ bile.
Kuþkunun kemirgen kurtçuðu düþtü yüreðimize,
Kemirdikçe yüreðim ile aklým arasýndaki yolu.
Mantýðýmý tüketir oldu,
Leziz bir yemek misali sunulan ziyafetlerde.

Birkaç nedeni olabilir,
Karanlýk denizler gibi duran suskunluðunuzun,
Belki diyorum,
Þövalyemin þanýný duyan deniz aþýrý krallar,
Aþýndýrýr kapýsýný Lordum’un.
O yüzden o kadar meþguller bugünlerde.
Mesela Kral Arthur,
Yuvarlak Masa Þövalyelerinin Kralý.
Diyelim, emekli olunca þövalyelerinden biri,
Neden uzaða dikmesin gözlerini,
Mesela bulunduðu diyarlara benim þövalyemin.
Anlý þanlý bir teklifle gelirse eðer,
Gözleri kamaþtýran, akýllarý durduran ve kalpleri baðlayan,
Kim hayýr diyebilir böylesi Tanrýsal bir isteðe,
Sadece bunun binde birine,
Gözlerini kýrpmadan feda ederken bütün soylu Lordlar,
Son kuruþlarýna kadar tüm servetlerini,
Kim ayýplar þövalyemi,
Kim cüret edebilir böylesi bir densizliðe?
Hiç yakýnmak mümkün mü yada ayýplamak
En doðal hakký þövalyemin,
Yuvarlak Masanýn çevresinde yerini almak.
Bazý haset yürekliler ‘ricat etti’ diyecekler ama,
Biz kulak vermeyiz öyle yürekleri katran karasý, dipsiz kör kuyulara.
Ýltica etmiyor ya sonunda.

Gelelim ikinci þýkka.
Baþka bir Leydi olasýlýðýna.
Yaþadýðýmýz ‘Güneþ Ülkesi’ zaman zaman dönse de ‘Gayya Kuyusuna’,
Týrnaklarý, suretleri ve yürekleri kendilerinden kara,
Ama karanlýk kadar gizemli,
Ve bir o kadar çekici Leydilerin ellerinde,
Oyuncak olmak,
Ah, Tanrý korusun,
Kimi zaman sadece bir ‘an’ meselesi.
Bilirim böylelerini,
Geçirdiler mi cadý pençelerini,
Kanlý bir et parçasý kalýncaya kadar sömürürler yüreklerinizi.
Her bir duyguyu,
Gizli kalmýþ mahreminizde saklý,
Her bir kýrýntýyý,
Bulup çýkartýrlar,
Büyük bir maharetle,
Ve çýðýrtkan bir pazarcýnýn aðzýyla satarlarken meydanlarda,
Bir an bile tereddüt etmezler,
Böylesi bir rezilliðe…
Tanrý korusun Lord’umu,
Bu kara büyücülerin þirretinden.
Cehennemin dibinden gelen
Bu cadýlarýn, nefesinden ve þerrinden

Üçüncü þýkka gelince.
Lordum artýk konuþur sadece kendisi gibilerle,
Öyle ya, dahil olmak kolay deðildir dünyasýna þövalyelerin.
Haddine mi düþmüþ aþýk atmak,
Avamýn, serflerin ve kölelerin,
Lord’umla.
Kelimelerini sakýnýr artýk,
Dirhem dirhem kullanýr,
Bebeðini sakýnan anneler misali,
Altýnlarýna aþýk tefeciler gibi.
Ýmtiyazlý bir dünyanýn nimetleri,
Serilmiþken ayaklarýnýn dibine,
Onlarý ret etmek,
Ancak iþi olmalý bir delinin.
Tabii kendisi gibi Lord’larla geçerken günleri,
Beyaz bir güvercin misali uçuverir,
Ardýnýzda býrakýlanlar.
Ýlk önce akýldan,
Sonra da yürekten,
Silinir gider,
Geride, sadece kalýr hafif bir esintisi.
Buðday tarlalarýný yalayýp geçen.

Ýþte böyle, sevgili Lord’um.
Çarpýþýrken tüm bu düþünceler beynimde,
Zaman zaman,
Sizi haklý çýkarmaya çalýþan,
Zayýf çýðlýklar da yükselmiyor deðil,
Kalbimin derinliklerinden,
Ama öylesine cýlýz,
Öylesine zayýf ki,
Neredeyse, soluk bir fýsýltý.
Ancak, mecalsiz bir inilti olabilir yorgun bir gecede.
Yada fýrtýna öncesi sessizlikte.
Belki sakinleþir,
Ýhtimal beslenirlerse,
Sýcak bir kelam,
Mesela, gönül dolusu bir ‘selam’ ile,
Eminim sonra þakýyacaklardýr bir bülbül zarafetiyle...