Daha 5 dk. önce geçirdiðim zamanla ilgili bir yazý tasarladým. Tüm cümleleriyle aklýmdan yazýyý yazdým hatta. Ama þu günlerde o kadar unutkan oldum ki defteri elime aldýðýmda aklýmda yazýdan eser kalmamýþtý. Gene sinir oldum kendime. Bu yüzden þimdi aklýma gelenleri yakalayabildiðim ölçüde yazýyorum. Aklýma ne geleceðini ve yazýnýn sonunu nereye baðlayacaðýmý ise bilmiyorum. Bugün gene kalemimin kuklasýyým anlaþýlan…
     Deminki taslaktan birkaç ayrýntý hatýrlýyorum. Hayallerimle ilgiliydi sanýrým. Çözdüðüm testten bunalmýþ gene kendime sataþmýþtým. Yaptýklarým Hacettepe için yeterli miydi? Ben bunu düþünürken bir ses geldi içimden:” Bunlarý düþüneceðine ders çalýþ!” devam ettim düþünmeye… Vakit kaybediyorum, hayatýmdan veriyorum gibi geliyor ya bu sene, bana
“Tamam!” diyorum, “madem düþünmeye heveslisin bu kadar, düþün ki bu sene çalýþmak zorunda deðilsin! O , yapacaðým, dediðin þeyleri yapabilecek miydin?” cevabý utanarak buluyorum: “sanýrým… hayýr!” O zaman..? Aslýnda neyin peþinde olduðumu da bilmiyorum. Bildiðim tek þey týp okumak ve yazý yazmak istediðim. Ama Hacettepe’nin yolu korkutuyor beni ve artýk tutunacak dayanak da pek kalmadý gibi. Kendimi kimseyle kýyaslamak istemiyorum, ama bizim okuldaki üst dönemler geliyor aklýma. “ee onlar kadar da mý olamayacaðým?!” diyorum kendime… Bizim okul ki her sene derece çýkarmýþ. Diðer üniversitelerden arkadaþlarým benim çýrpýnýþlarýma karþýlýk “biz nerelerden Ýstanbul’a geldik. Sen mi Ankara’ya gidemeyeceksin?!” diyorlar. Ýçimden doðrulamak geliyor ama tutuyorum kendimi, korkuyorum yine de… Hiçbir þey tatmin edici gelmiyor. Ýki öðretmenin kafa kafaya verip çözemediði soruyu (ki bir tanesinin öðretmenliðine saygým sonsuz) telefonda 2 sn.de çözmek bile… Daha ne mi istiyorum: 290 yapmayý! Gene içim sýkýldý, konuyu deðiþtireceðim...
     geçen gün okuduðum kitabý sonunda bitirdim. “Paulo Coelho/ Þeytan ve Genç Kadýn”. Yani “Piedra Irmaðýnýn Kýyýsýnda Oturdum Aðladým”, “Veronika Ölmek Ýstiyor” kitaplarýyla baþlayan serinin sonuncusu. Diziyi bilinçli olarak bitirmedim, ama bittikleri zaman memnun oldum. Özellikle son kitap ilginç. Zaten yazarýn stiline çok uygun gene… Okumaya karar verirseniz, sonunu söylemeyeyim. Ama benim kurduðum 100’lerce komplo teorisinin bileþimi bir sonuç çýktý. Yine de acaba daha çok kafa karýþtýran bir sonuç olabilir miydi, diye de düþündüm.
      Bu kadar çevresinde dolandýktan sonra kitabi anlatmaya baþlamalýyým herhalde… Ýyi ile Kötü’nün savaþýný anlatmýþ yazar. Yalnýz zaman zaman olay Melek ve Þeytan’dan taþmýþ. Ýnsan yapýsýnýn çarpýklýklarýný da almýþ içine. Yazar hepimizin içinde gizli olduðunu düþündüðü tellere dokunmaya çalýþmýþ. Zaten çabuk fikir deðiþtirdiðim bu dönemde etkileyici bir kitaptý. Her ne kadar beni alabora edecek kitaplardan uzak durmam söylense de –bu sene için- yine de bu kitapla kendi çapýmda düþünmelerde bulunabildim. Ýçinden çýkarýp saklamak istediðim bazý bölümleri elimde kaðýt kalem olmadan kitap okuduðum için kaçýrmýþ olduðumu anladýðýmda kýzdým kendime. Bu sefer yazarak tekrar okumayý da düþünüyorum.
     Farklý bir görüþ, okumak keyifli olabilir. Þimdilik… Ýyi günler…:)