Ben bir çimendim geçmiş yaşamımda.
Lüks bir sarayın bahçesindeydim diğer çimen arkadaşlarımla.
En soylu kişiler gelip geçti üstümden umarsızca
Tarihi yanıltmak istemem ama
Kimse bilmez onların haylazlıklarını benden başka.
Sonra birgün soylu adamın bahçivanı geldi makinasıyla
Bir cani gibi merhametsizdi, kana susamıştı adeta
Veda etmek zorunda kaldım arkadaşlarıma göz yaşlarıyla.
Anlayamadım bir türlü, acaba ben de miydi hata?

Çok önceleri ben bir çiçektim.
Fakir bir evin bahçesindeki en güzel şeydim
Hanımımın sevgi sözcükleriyle yetiştim, serpildim, güzelleştim.
Binbir dedikodu dinledim, gülümsedim, hayret ettim.
İnsanların yaptıklarına bir türlü anlam veremedim
Nasıl hissettiklerini hayal bile edemedim.
Güneş soldu bir gün, gökyüzü döküldü, ben üşüdüm.
Suratımı astım hayata, soğuktan donarak öldüm.

Ben bir ağaçtım kocaman ormanın en ucunda
İzlerdim insanları arkadaşlarımla;
Bir gün küçük bir çocuk geldi tek başına.
Sığındı gövdeme soğuklarda.
Besledim onu meyvelerimle, korudum onu karda kışta
Taa ki ana ve babası gelinceye kadar telaşla,
Tek ailesi bendim o karanlık ormanda
Oysa o da gitti kaldım ben yalnızlıkla.

Ben bir arıydım zamanın birinde
Gezinirdim daldan dala bal ümidiyle
Korkusuzdum, pek genç, aynı zamanda azimli de...
Taa ki rastlayana kadar o küçük kıza sessice..
Küçük sarışın kız kovaladı beni korkunç haliyle.
Ezmeye çabalıyordu bedenimi elleriyle
Tıpkı kirpilerin dikenlerine sığınışı gibi sığındım ben de iğneme
Koluna saplanıp kaldım o sıcak günde.
Çığlıklarıyla geldim aniden kendime
Vicdan azabıyla yıkıldım yere
Ve bir daha kıpırdayamadım hiçbir yere.

Ben bir kuştum bundan da önce
Uçardım gökyüzünde özgürce
Yemek aradığım zamanlarda inerdim yeryüzüne heybetle.
Yerdim yemeğimi afiyetle.
Sonra bir ev buldum kocaman kedileriyle
Ah o kedilerden nasıl da korkardım delice!
Yine de lezzetli kokular için başladım oracıkta beklemeye.
Uygun zamanda dalışa geçtim yeryüzüne.
Tam doymaya başlamışken göz göze geldim o dev kediyle
Kaçmaya davrandım aceleyle
Geç kalmıştım ama yine de bağırmadım ölmekte olduğumu bile bile

Ondan sonraki hayatımda oldum ben de bir kedi
Ben de yakaladım fareleri, böcekleri, güvercinleri...
İçgüdüseldi ama anlamıyordum nedenini
Tıpkı beni öldüren o kedideki gibi!
Sonra kocaman bir köpeğe rastladım, simsiyahtı gözleri
Son sözlerim acı haykırışlar oldu ve sonrası sessizlikti

Bir köpek oldum aldırmayan çevresini
Oturdum, kalktım, havladım, yattım sahibimin istediği gibi
O olmadığında ise koşardım çimlerin üstünde oldukça neşeli
Mutluydum, çünkü oyun oynamak benim cennetimdi.
Sonra uzaklarda gördüm minicik bir kedi.
Oynamak istedim onunla, koştum yanına, bana tükürmesini de oyun bildim cilveli
Isırıklarla karşılık verdim ona, ‘hadi oynyalım’ diyordum, bilirsiniz, bir anlamda bizim için oyun oynamak ısırmak demekti
Oysa o küçük kedi yere yıkıldı, saçtı üzerime lanetini
Koştum çevresinde ‘rol kesme’ diye haykırdım isteğimi
Uyandırmak için ısırdım bedenini
Oysa o bir türlü açmadı kocaman gözlerini
Ben bir hata mı işlemiştim yani?

Bir insan oldum en sonunda naif ve gerçekçi
Yarı uykuda bir kişiydim, hatırlayamayan geçmişi.
Otların üzerinde zıpladım, ezdim çiçekleri
Ağaçları tekmeledim, öldürdüm böcekleri.
Sonra kuşları avladım, kedilerden nefret ettim ve vurdum köpeklere, sanki bütün bunlar birer güç gösterisiymiş gibi
Keşke hatırlasaymışım geçmişi
O zaman yapmazdım herhalde bu kötülükleri
Saygı duyardım her varlığa yeryüzündeki
Anlardım onların da değerlerini.
Harcamak zorunda kalmazdım bu hapiste tüm vaktimi
Varolabilmek için her varlığa saygı duymak gerektiğini bilirdim belki.