3.

Bir boyacý ile anlaþmýþtým. 30 YTL’ye boyayacaktý evi. Söz verdiði saatte gelmedi. Nalbura varýp bir þampanya rengi satýn aldým; yanýnda rûlo ve sapý esnaf iþi oldu. Eve vardým ve tüm odayý boþalttýktan sonra, duvarlarý boyamaya baþladým. Odanýn kapýsý açýktý, cam da öyle; Hasta oldum ama devam ettim, sen gelecektin ertesi güne… O ertesi, günlerden Pazar olacaktý…
Olmadý!
Piç gibi kaldým boyadýðým odada.
Gelmedin sen!
Cami avlusuna terkedilmiþtim, sepetin içinde çýðlýklar býrakýp acýmadan gitmiþtin.
Katran bir geceyi boyamak gibi bir þeydi bu, boyadým! Aktý boya, altýndan acý kahkahalar fýrladý, bir þey bitmiþti bir þey gitmiþti odanýn içinden…

Senden sonra hiç sevemedim.

Metropolden kopup gelen bir yüreðin, varoþta çakýlý kalmasýna engel olamadým.
Beþ yýl olmuþ, taþ binalara yuvalanmýþ, eski uygarlýklardan kopup da gelen bu kente geldiðim. Caddelerini, sokaklarýný, insanlarýný, içinde sýrf sen varsýn diye sevdiðim… Memleket özlemimi içime bastýrýp da boðduðum.

Gidemedim.

Ey Lanet ruh!
Sýrf sen, bu þehirde benimle, ayný havayý soluyorsun diye gidemedim!
Ayný caddelerde olabilme ihtimalini düþünerek gidemedim.

Aþkýn metaforik çeliþkisinde yeni bir ben yarattým kendime…
En vazgeçilmeyenden vazgeçmeyi,
Lezzetli bir yemeði, tam ortasýnda býrakabilmeyi…
Bir kadýnýn tam içindeyken vazgeçebilmeyi…

Hayatýn kendisini, adýma yamanmýþ harfler kadar tanýyorum.
Düzene, alýþýlmýþlýða inadým da bu yüzden peydahlanýverdi bir anda…
Sýkmýyorum; küfür etmek istediðimde tutmuyorum kendimi…
Daha açýk ve yalýn yazýyorum.

Annem oku derdi; adam olursun…
Okudum anne!
Hepinizi tatmin etmek için, kendimden dâhildi tüm acýlarým; ben de istedim biraz, biraz da siz! Ortak ürettik bu çýðlýðý ve ülkemde her kokmuþ çorap sahibi kadar koktu çoraplarým. Her adamýn terlediði kadar terledi koltuk altým. Ve hiçbir kadýna kur yapmadým. Yorgundum iþ dönüþleri, bitkindim.
Acele bir telaþtý, daha önce var olmayanlarý var etmek için didindiðim her þey!