Hayat fırtınada patlamış bir okyanus gibidir. Bu okyanusta yaşam mücadelesi veren insanlar can havliyle karaya doğru yüzerler.
Bu insanlardan güçlü olanlar kolayca karaya ulaşabilirler. Güçsüzler ise fırtınada boğulmamak için can simitlerine doğru yüzmeye çabalar dururlar.
Bu hırçın dalgalar içinde can simidi görevini üstlenen vefakar, çilekeş insanlar kurtulmak için çaba göstermezler. Onlar yalnızca güçsüzlere el uzatmak için oradadırlar, karaya çıkmak için ne hevesleri vardır, ne de ihtirasları.
Güçlülerin yapması gereken, karaya doğru yüzerken yarattıkları dalgaların, güçsüzlere zarara vermemesi için dikkatle kulaç atmaktır.Galiba doğaları gereği onlardan her zaman bu incelik ve insafı beklemek fazla iyi niyetliliktir. Çünkü doğa acımasızdır.
Bu nedenle güçsüzlerin de karaya ulaşabilmek için kendi formüllerini yaratmaları gereklidir. Kendi formülünü bulamayanlar bu okyanusta yiter giderler.
Karaya çoktan ulaşmış olanlardan kimileri sadece seyretmekle yetinir. Kimileri ise taktik vermekle. Kimileri acımak için çırpınır dururken, kimileri de karaya ulaşmak için çırpınanlara kadere boyun eğme telkininde bulunur dururlar.
Güçlüler insaflı olup, doğru kulaç atın.
Tuzu kurular, seyretmeyin, taktik ve telkini bırakıp, silkinin ve el uzatın. Ne zayıflık ne yoksunluk kader değildir.
Güçsüzlere gelince kendinize güvenin, mücadeleden kaçmayın, kurtuluşunuz yalnızca kendi kulaçlarınızın gücündedir.

Samile İlter.İzmiR. 25.12.2006

(yazılarım ve şiirlerim adıma noterce tasdiklettirilmiş olup tüm hakları şahsıma aittir, isimim belirtilmeden alıntı yapılamaz)